'Ben bu çağdan etimle kemiğimle nefret ettim.'
Ve çocuklar çocuklar çocuklar yani gök düşüyor
Şairin; ben bu çağdan etimle kemiğimle nefret ettim, dediği...
Kötü, korkunç bir dünya üzerinde yaşıyoruz. Bütün çabamız kendi kendimizi bitirmek ve son vermek insan nesline.
Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle, kemiğimle nefret ettim.
Buruşuk ve yırtık kâğıtlara öylesine çizilmiş eciş bücüş gül resimlerini elimize almış, çıkmışız meydan yerine. Yakaladığımız adama, "gel ve bu gülü kokla" diye sesleniyoruz. Seslenmiyor, bağırıyoruz. Şaşkınlık içinde bir elimizdeki kağıt parçalarına bir yüzümüze bakan insanlara, dünyada bir tek bizde olan bu muhteşem gül bahçesine neden iltifat etmiyorlar diye ses tonumuzu her defasında biraz daha yükselterek önce sitem sonra hakaretler ediyoruz. Görenler ikrâh getiriyor. Yüzünü çevirip geçen, yolunu değiştirip kaçan bizim yüzümüzden mahrum kalıyor. Kimi gül bahçesinin varlığından şüpheye düşüyor, kimi çiçekçilerden nefret ediyor, kimi de bahçıvanlara düşman oluyor.
Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim...
+1
Biliyor musunuz?
Ben bu çağdan nefret ettim..
Etimle, kemiğimle, hücrelerimle nefret ettim.
Biliyor musunuz ben bu çağdan nefret ettim,
etimle kemiğimle nefret ettim.
