Kurtuluş Üzerine
Zerdüşt bir gün büyük köprünün üstünde yürürken, sakatlar ve dilenciler sardı etrafını ve bir kambur şunları söyledi ona:
“Bak, Zerdüşt! Halk da bir şeyler öğreniyor senden ve inanmaya başlıyor öğretine: ama sana tamamen inanması için bir şey daha gerekiyor – biz sakatları da ikna etmelisin! İşte güzel seçenekler sana ve sahiden, birçok fırsat var
Sayfa 135Kitabı okudu
"Görüyorum ki, fikir ve hayal aleminden henüz yere inmiş değilim. Oysa, ben İstanbul'dan çıkarken bütün ıstıraplarımın kaynağının kafamda olduğuna karar vermiştim. Ve onu orada bırakmak istemiştim. Burada, hiçbir şeyi düşünmeyecek, metafiziğe tamamıyla veda edecek ve bir köylü nasıl yaşarsa öyle yaşayacaktım. Tamamıyla onlara karışacaktım. Lakin işte görüyorum ki, bir çanak suda bir damla zeytinyağı gibiyim. Ne karışıyorum, ne de dibe çökebiliyorum. Bize, bunun için toplumun kaynağı diyorlar galiba."
İletişim Yayınları
İnsan,ölümü görüp hissettiğinde tövbe eder secdeye
kapanarak.
İnsan,ölümünü gördüğü yerdelerde,kaçar her şeyi
geride bırakarak.
(sen benim ölümümdün)
Gözlerin cennet bahçeleri gibiydi, ölümsüzlüğün
şehriydi.
Gözlerinde yaşam vardı senin, ben yaşamak istemiştim.
Tüm gidişlerine rağmen ben hep geldim.
Gitme derlerdi bana "bir insan
Sanat'ın 7 Rengi 2 kitabını da diğer kitap gibi çok sevdim.Yazılan yazı ve şiirlerin çok değerli olduğunu düşünüyorum. Geçen incelememde yapmamıştım ama bu incelememde tüm yazarlara teşekkür etmek istiyorum:
SİRYA, https://1000kitap.com/Zeeze, Sakine Özer, 
Lenyathedertmother, 
Nisan yaman, 
Yadigar Ataman, @yazarceylinkarakaya,
Orhan Özer, 
İsmailAkşit, @xrukenx_33,
Lahza
Güneş, bir anne edasıyla dağların üzerine pamuklu tülbent misali usulca serilivermişti. İğde ağacının yaprakları arasından süzülen ışıkları; okuduğum sayfayı görmeme şimdilik yetiyordu. Bir sonraki sayfayı çevirdiğimde kitabın arasına bırakılan gelincik çiçeği düşüverdi kucağıma. Sayfaya bıraktığı tatlı kırmızılığı yeni konulmuşluğunu eleverdi.
gözlerinin içine baktığımda, evimi görüyordum. düşününce... hiçbir zaman sabit bir ev sahibi olmamıştım aslında. içe dönük insanlar dışarıda çok vakit geçirmeyi istemez, hemen eve dönmek isterlerdi; ben ömrüm boyunca nerede olsam, hep eve dönmek istemiştim ama bu his evdeyken de devam etmişti.
çünkü ev sessizdi. bazen soğuk. karanlık. yalnız.
ama birine sahip olduğunda, o biri olduğunda; evin onun olduğu yerdi. nereye gidersen git, başka bir yerde olmak istemeyecektin.
Sayfa 167Kitabı okudu
