Mona Roza - Sezai Karakoç
Hayatımın önemli bir kısmı edebiyat ile iç içe geçmiş olmasına rağmen, şiire bir türlü ısınamadım. Bazı şiirler hariç olmak üzere, hiçbir şiirin beni etkilediğini düşünmüyorum. Peki bu iletiyi neden yazıyorum? Dün sabah yine bu sitede bir okurun, Mona Roza - Sezai Karakoç şiirini paylaştığını gördüm ve yaklaşık 24 saattir aklımdan çıkaramadım.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Yemin ederim, ben deliyim. Deli olduğumu kabul ediyorum.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Gizli repost
“Yemin ederim ben deliyim, deli olduğumu kabul ediyorum.”
:D
Yemin ederim, ben deliyim. Deli olduğumu kabul ediyorum.
Ben ruhunu tanıyan, her hiissini önemseyen, onları duyan ve seven biri olarak yolumda yürüyeceğim , bu benim kendime sözüm. Güçlü olabilirim ama bazen güçlü durmak zorunda değilim. Korkularımı, acılarımı, kaygılarımı hatırlamaya yani insan olduğumu hatırlamaya da ihtiyacım var. Böyle gecici zamanlarda diger insanlardan karamsar, takıntılı, deli gibi yapistirilan etiketler de olacak ve oluyo. Bunlarla 'hayır öyle değil' demek ,savaşmak yerine kendi ruhuma kulak vermeyi tercih ediyorum. Evet deliyim diyip gülümsüyorum.
Çünkü ben farkındayım; ruhum neyi neden nasil yaşadığımı bana gösteren en büyük yolum. Umutluyum ama bazen korktuğum da oluyor. Neşeliyim ama bazen dibe düştüğüm de oluyor. Ve Kimseden içimde beni yücelten duygumu gizlemedigim gibi , beni bazen esir alan acımasız duygarimi da gizlememeyi tercih ediyorum.
Çünkü Hepsi benim , hepsi bana ait. Diğerlerini bilmem ama ben rol yapmadan , sade ve şeffaf bi halde, ruhumu ve hissettiği her duyguyu kabul ederek sağlam bi karakterle yoluma devam edeceğim..