Ben Kudüsüm
Ey Rabbim!
“Peygamberle başbaşa konuşacağınız zaman,
Bu konuşmanızdan önce bir sadaka verin.”
Buyuruyorsun.
Benim tasadduk edecek hiçbir şeyim yok,
Gölgemde beni savunurken canlarını veren çocuklardan başka.
Kabul buyur Allah'ım
Beni duyur Allah'ım!
Çoğunlukla, genellikle, sık sık; ME
Dinlemeye devam ettim. Sonra bir irkilmeyle anladım ki sesler yan daireden gelmiyordu, hepsi kafamın içindeydi. Sanki onlardan tamamen ayrıymışım gibi kendi saçma sapan günlük düşüncelerimi dinliyordum. Çok şaşırmıştım. Seslerin yan daireden geldiğine o kadar inanmıştım ki. Belki de ilk defa düşüncelerimden fazlası olduğumu anladım. Sahip olduğum düşüncelerden ayrı, kafamda ya da başka yerde başka şeyler var.
"insanın hayatta mutlu olabilmesi için," diye basladı. "Istedigi mesleğe girmesi, artistik arzularını tatmin etmesi ve aynı zamanda bir tüccar gibi de davranması gerekir. Malınızı satmanız şarttır. Yoksa düşünceleri sizinkine hiç uymayan insanlarin emirlerini yerine getirmekten öteye gidemezsiniz. Ben kendi fikirlerimi uygular ve
bunu beni tutan kimseye sanki onun kendi istekleriymis gibi satarim.
''Sanki ben her akşam onunlaymışım gibi bir yalnızlık duyuyorum...''
aklım başımda değildi küfür gibi huzursuzdum
herkes beni unutmuştu ben kimseyi unutmamıştım
zehra'yı unutmamıştım allahsız gözlerini unutmamıştım
sol böğrüme sanki çıplak bir hançer saplamışlardı
Sanki ben de onunla ölüyormuşum gibi bir hisse kapılmıştım.
Çocukluk, herkesin içinden çıktığı bu büyük topraklara verilen addır. Ben nereli miyim? Ben, sanki bir ülkeymiş gibi çocukluğumdan geliyorum.
Ben ne kadar anlatsam, sanki söylemekten kaçındığım bir şeyler varmış gibi olacak.
"Bir anda sanki başka bir dünyaya adım attım ya da büyük bir gemideymişim gibi hissettim ve o anda ben, artık eski ben değildim."
Papatya ve Yakamoz'un hikâyesinin devamı ...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Bir gün şöyle bir cümle kurmuştum,
"Sen bir çığlık atarsın, dünya bir fısıltı duyar."
Oysa şimdi hayatımda ilk kez tam tersini yaşıyordum. Ben bir cümle kurmuştum dünya ise bir çığlık duymuştu sanki...
İçimde biriken kelimeler adeta bir çığdı ve konuşmak artık çığlık atmaktan farksızdı benim için.
Çünkü söylediğim gibi, her çığ bir çığlıktı...
Bana rahat bir nefes aldıran cümlem Uraz'ın yüzüne bambaşka bir ifade ile yansımıştı. Şoktaydı. Yüzündeki şok beni giderek endişelendirirken ne yapacağımı, ne duyacağımı bilemiyordum.
