“Basbayağı kendimi mahvettim! Kimseyle karşılaştırılacak durumda değilim, ahlak dersi falan da istemiyorum! Böyle bir durumda ahlak dersinden daha abes bir şey olamaz! Ah, o kendinden memnun insanlar! Bu saksağanlar kibirli bir kendini beğenmişlikle şatafatlı cevherler yumurtlamaya hazırdır! Düştüğüm şu hâlin iğrençliğini ne kadar iyi anladığımı bilseler bana ders vermeye dilleri varmazdı. Zaten bilmediğim yeni bir şey söyleyebilirler mi bana? İşte asıl mesele! Asıl mesele şu: Tekerleğin tek bir dönüşüyle her şey bir anda değişir ve dostça şakalaşarak beni kutlamaya ilk gelenler de (buna eminim) o ahlakçılar olur. O zaman şimdiki gibi benden yüz çevirmezler. Hepsinin yüzüne tüküreyim! Neyim ben şimdi? Zero. Peki yarın ne olabilirim? Yarın küllerimden doğup yeni bir hayata başlayabilirim! Tamamen mahvolmadan önce içimdeki insanı keşfedebilirim!”
Sayfa 167 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Benim yerim neresi?Şimdi ben kimim ve neyim?Tüm hayatımın mı yoksa son birkaç ayın mı toplamıyım ben?
Nasıl/ım?.
"Nasılsın?"sorusunu sevemedim bi türlü kendim çözemediğim halimi kime nasıl tarif edeyim?
Vallaha bilmiyorum nasılım,neyim,niçin böyleyim.Anlatmaya başlasam hep nasıl değilsem onu anlatacağım bi bunu biliyorum.
İyi değil kötü değil hatta bunun üstüne düşünmemiş bile,yaşamaya çalışan bir insan işte.Hep anlattığımın uzağına düşüyorum,içimde bir şey düğümlenince daha çok soruyorlar ama işte tarif edemiyorum o nasıl bir düğüm,çözülür mü bunu istiyor muyum bunu deniyor muyum..
Hayatın tekerlekli sandalyesinde dalmışım öyle durmuş yolları izliyorum ve yollarda yürüyen ayakları.Ses yok,yüz yok öylece yürümek var.Belki bu yolculukta nasılsın benim için bir soru değil bir yüklemdi,ben sorunun kendisiydim.Nasılsın,evet ben bir nasılım,her şeyin nasılıyım,nasılını soranım olduğu gibi kabul edemeyenim.
Soruyu cevap kıldığımıza göre cevaba ihtiyacımız kalmamış demektir.
-Nasılsın.
-Biliyorum.
"Benim yerim neresi? Şimdi ben kimim ve neyim? Tüm hayatımın mı, yoksa son birkaç ayın mı toplamıyım ben?"
Sayfa 163Kitabı okudu
Neyim ben şimdi? Zéro. Peki yarın ne olabilirim? Yarın küllerimden doğup yeni bir hayata başlayabilirim! Tamamen mahvolmadan önce içimdeki insanı keşfedebilirim.
....
Lafı çok uzatmadık
Cevapları çabuk çabuk atladık
Ben kimim? Neyim? Neredeyim?
Peşimi bırakmayan olamamışlık
Önümde kendimi bulamamışlık
..
(Settar)
Çok iyi...
Neyim ben şimdi? Zero. Peki yarın ne olabilirim? Yarın küllerimden doğup yeni bir hayata başlayabilirim. Tamamen mahvolmadan önce içimdeki insanı keşfedebilirim !
Sayfa 167Kitabı okuyor
CENÂB-I HAK NEFSE DEMİŞ Kİ...
"Hadisin rivayetlerinde var ki: Cenâb-ı Hak nefse demiş ki: "Ben neyim, sen nesin?" Nefis demiş: "Ben benim, sen sensin" Azab vermiş, cehenneme atmış, yine sormuş. Yine demiş: "ENE ENE; ENTE ENTE". Hangi nevi azabı vermiş, enâniyetten vazgeçmemiş. Sonra açlık ile azab vermiş. Yani aç bırakmış. Yine sormuş:
Sayfa 294 - Süleymaniye vakfıKitabı okuyor
Beni bu bunalımdan kim kurtaracak?
Vakit gece yarısını geçti. Pencerem açık. Uzaklardan hüzün dolu bir şarkı sesi geliyor.
İçimde tanımlanamaz bir daralma var. Bir el kalbimi sıkıyor sanki.
Ruhum kabına sığmıyor bu gece. Oda, ev, şehir, dünya, evren dar geliyor bana.
Bir yolculuk etmek, buralardan, kendimden, her şeyden uzaklaşmak, bir yerlere
"Ben okumadım, neyim eksik?" diyordu. Kafan, aklın, beynin..
Ben neyim? Sonsuzun parçasıyım.
Sayfa 57Kitabı okudu
Ben şimdi sana şiirler yazıyorum ya;
Bakarsın unutulur giderim yarın.
Umudum şiirim, sevgim, neyim varsa;
Erir içinde geçen zamanların.
Sayfa 16Kitabı okudu
İyimser bir sonuç’a
ben bir gün giderim ki neyim kalır
eksik bıraktığım her şeyim kalır
yaz günü kim ister ki öldüğünü
eksik bıraktığım her şeyim kalır
yaşamam bir beyazlık gibi sanki
eksik bıraktığım her şeyim kalır
genişlerim dağılırım beyazım
ben bir gün giderim ki neyim kalır
ben bir gün giderim ki ey diri at
elbette benim de bir şeyim kalır
"Neyim ben" diye düşündü. "Doğadaki bütün canlılar doğan güneş ile beraber beslenmek, hayatta kalmak ve çoğalmak güdüsüyle güne başlamışken, ben niye bir ayna karşısında varlığımı sorguluyorum" Aslında kız "ne" olduğu sorusunun cevabını çok iyi biliyordu. Ama her sabah yaptığı gibi kendisine hatırlatmak için dudaklarının üzerinde kalmış su damlacıklarını etrafa ve aynaya göndererek sesli bir şekilde tekrarladı:
"Bugün 261. gün. Değişen hiçbir şey yok. Ben Tesla, içi su ve mikrop dolu, milyarlarca hücreden oluşmuş 57 kiloluk bir torbayım sadece. Öldüğüm zaman içimdeki su buharlaşacak, hücrelerim çürüyecek ve bu yerküre üzerinde benden geriye sadece mikroplarım kalacak."
(...devam edecek)
Sayfa 15Kitabı okuyor
