Hayır anlamamıştım ve anlayamazdım da. O sadece canımı yakmakta kalmamıştı ama ailem kendi ailem onu savunuyordu. Tüm bunlar bir şey meselesi içindi... Neydi o dedikleri? Onur! Hiç durmadan kullandıkları bu kelime tam olarak ne anlama geliyordu?
Okurken sinirden delirdiğim cümleler. Bu çaresizlik çok fazla.
Ama neden bana hiçbir şey söylememişti? Neden beni hiç uyarmamıştı? Şimdi evliliğimiz karara bağlandığına göre tuzağa düşmüştüm geri adım atmam mümkün değildi. Anneme babama boş yere geceler boyu bütün o acıları anlattım. Darbeleri yanmayı konuşmaktan utandım bütün korkunç kişisel şeyleri ortaya döktüm ama onunla yaşamanın görevim olduğunu tekrar ettiler...
Bu yabancıya karşı hiçbir Sevgi duymuyordum. Annemle babam birbirlerine karşı duymuşlar mıydı acaba? Ben onunla sadece zalimliğin gerçek anlamını öğrendim.
İçimi dökebileceğim konuşabileceğim kimse yoktu. O adamdan nefret ediyordum. Hepsinden ölesiye nefret ediyordum. Beni tiksindiriyorlardı.
Çevren seni sevenlerle doluyken mutlu olmak ne kolay
Kendimden başka kimseye güvenmemeyi öğrenmiştim.