"Beni hemen anlamalısın çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz. Yaşarken anlaşılmaya mecburum."
"Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum..."
Oğuz ATAY
Mona Roza Sezai Karakoç'a İlk Defa Gitmiş...
"Vaktinde gelmeyen hiçbir şeyin önemi yok. Ben öldükten sonra getireceğiniz çiçeği, çöpe atın. Mezar taşları çiçekten anlamaz." Keşke hiç gitmeseymiş. YAZIK!
"Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum..."
Oğuz Atay
Ahh edgar ahhh sana ne diyim ki
Edgar Allan Poe
Edgar Allan Poe ahh edgar ahh sen neler çektin be çocuğum karın mi veremden ölmedi 2 dolarlık kiranı bile ödeyemedin sokaklar da aç uyuyup aç gezmedin mi oysa sana kaç kere dedim edebiyat karın doyurmaz anca çay içirir yok ama sen dinlemedin ben illa edebiyat yapacam ve bir gün herkes beni tanıyacak evet bu yüzyılda seni herkes tanıyor ama sen öldükten sonra kıymetlin bilindi ahh be edgar gardaşım
Dışlananlar (roman - sayfa 12)
_ Ben aleviyim efendim...Kocam da öldükten sonra kasabadakiler hiç istemiyorlar beni...Yatılı çalışabilir miyim?
_ Aynı kaderi paylaşıyoruz bizi de sevmiyorlar...Tabi yatılı, buna sevinirim...
_ Bebeği görebilir miyim? Adı nedir?
_ Adı Nikita ... Henüz 3 aylık...Uyanık şuanda beşiğinde, gelin...
Mary yeni bakıcıyı bebegin odasına götürür...Bakıcı Nikita'yı kucağına alır sever...Bu sırada Julia odaya gelir ve onlara öfkeyle bakar...
_ Bırak oyuncağımı bırak kıracaksın onu kırma!!!
mayıs 
Hanife Çıta
"Beni anlamalısın çünkü ben kitap değilim,
çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz.
yașarken anlaşılmaya mecburum."
Oğuz Atay
Beni anlamalısın.
Çünkü ben kitap değilim,
çünkü ben öldükten sonra
kimse beni okuyamaz,
yaşarken anlaşılmaya mecburum.
~Oğuz Atay
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum...
Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.
Oğuz Atay
Yazarken
Düşünüyor insan yazarken- gerçekten bunları benden başka okuyacak kimse var mı diye. Yani laedri olarak gönderebilirim tabii ki her daim dünyaya, ama benim altımda benimle alay etmeden okuyacak, benim yazdığımı bilecek... İşte burada duraksıyor insan. Etrafta başkaları da varken yazmak çok garip değil mi? Sanat sanat içinse yazmak da benim için