Rivayet odur ki Moğollar Sühreverdi’nin yaşadığı şehre girer, ortalığı talan etmeye başlarlar. Bu arada onun medresesine de uğrar, kendisini esir alırlar. Ele geçirdikleri kıymetli eşyaları kırıp döker, kitapları ise yakmaya, yok etmeye başlarlar. Bu arada Moğol komutanı gelir ve esir alınmış bulunan Sühreverdi’yi aşağılamak maksadıyla kolunu arkasından tutarak bükmeye girişir. Sühreverdi hissettiği acıyı o zalime göstermemek için dişlerini sıkarak şunu söyler: “Bükme kırılır!” Komutan filozofun soğukkanlı ve cesur duruşundan rahatsızlanınca adamın kolunu biraz daha hızlı biçimde sıkar. Sühreverdi daha da artan acısını yine bu zalime hissettirmemek için var gücünü kullanarak tekrar “Bükme kırılır!” der. Bu sefer hiddetlenen zalim komutan “Bak hâlâ konuşuyor,” diyerek Sühreverdi’nin kolunu var gücüyle arkadan bükünce kol kırılır yen içinde. Filozofumuzun acısı bütün şiddetiyle dişlerinin arasında erirken komutana dönerek söylediği söz tarihe geçer: “Ben sana demedim mi kırılır diye?”
81. "Siz babanıza dönün ve deyin ki: "Ey babamız! Şüphesiz oğlun hırsızlık etti, biz ancak bildiğimize şahitlik ettik. (Sana söz verdiğimiz zaman) gaybı (oğlunun hırsızlık edeceğini) bilemezdik."
82. "Bulunduğumuz kent halkına ve aralarında olduğumuz kervana da sor. Şüphesiz biz doğru söyleyenleriz."
83. Yakub,
Seni kurtarmaya kimse gelmedi sevgilim
Çünkü sen yol yardım da dahil hiç bir yardım kuruluşunu arayıp çağrıda bulunmadın.
Herkes seni halinden memnun bir hayatın var sandı
Devlet kurumları da buna dahildi.
Evinize gelen posta paketlerini hep yüzlerine gülerek açtın.
O kapının arkasına saklanıp bozuntuya verme diyerekten sırtına silah
Oraya gitme demedim mi sana ?
Seni yalnız ben tanırım demedim mi?
Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmen benim?
Birgün kızsan bana
Alsan başını yüzbin yıllık yere gitsen
Dönüp kavuşacağın benim demedim mi?
Demedim mi şu görünene razı olma?
Demedim mi sana yaraşır otağı kuran benim?
Onu süsleyen,bezeyen benim demedim mi?
Ben bir denizim demedim mi?
Sen bir balıksın demedim mi?
Demedim mi o kuru yerlere gitme sakın?
Senin duru denizin benim demedim mi?
Mevlana
Sahipsiz bir köpek gibi bana artık davranma
Bana sen yazdın tanımak istediğini söyledin sorular sordun. Kafanda yığınla soru vardı
Ben onları birbir cevapladım. Birine bile sıradaki geç demedim. Verdiğim cevaplar komik geldi sana güldün. Bazılarına gül gül öldün konuşamadın.
Sana iyi bir insanmışım gibi geldi bana iyi bir insanmışsın gibi geldin.
Oraya gitme demedim mi sana,
seni yalnız ben tanırım demedim mi?
Demedim mi bu yokluk yurdunda hayat çeşmesi ben'im?
Bir gün kızsan bana,
alsan başını,
yüz bin yıllık yere gitsen,
dönüp kavuşacağın yer ben'im demedim mi?
Mevlana Celaleddin-i Rumi