Evde Yoklar
Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.
İstasyonun çıkış kapısında uzun boylu, asker tavırlı, yaşlı biri belirmişti. Kırlaşmış saçları kısa kesilmişti, yüzünü düzgün bir beyaz bıyık süslemekteydi. Büyük deri bavulun ağırlığı altında ezilmiş olan hamal, Vera ile Lombard'ın yanına doğru seğirtti.
Vera ev sahibesi havasıyla ilerleyerek, yeni gelen adama, "Ben Bayan Owen'in sekreteriyim. Otomobil sizi bekliyor," dedi, sonra ekledi. "Sizi Bay Lombard'la tanıştırayım."
Yeni gelen adam, yaşından umulmayacak bir canlılık ve çabuklukla Lombard'ı süzdü. Zeki bakışlı, mavi gözlerinden, ne düşündüğünü anlamak olanaksızdı.
Geri döndüğümde ne ben eski ben olacaktım ne de bıraktıklarım. Zaman ve yaşanmışlıklar değiştirecekti her şeyi ve yaşamamız mümkünken yaşayamadığımız anıları çalacaktı bizden..
Günde 17 saat çalışan Dünyaca ünlü kültür tarihçisi
• 1943’de ünlü Alman bilgin Ritter’in öğrencisi oldum. İkinci hafta seminerine gittiğimde gecikmiştim. Cebinden altın saatini çıkardı ve bana göstererek; “Üç dakika geciktiniz. Bu bir daha tekerrür etmemelidir!” dedi. Ben ona sadece “Tamam!” demekle kalmadım, hakikaten o günden sonra bütün hayatımda randevularıma gecikmeme prensibine azami dikkat
Neden yazıyorsunuz?
-İçimden geldiği için yazıyorum!
-Başkaları gibi normal bir iş yapmadığım için yazıyorum.
-Benim yazdığım gibi kitaplar yazılsın da okuyayım, diye yazıyorum.
-Hepimize, herkese çok çok kızdığım için yazıyorum.
-Bir odada bütün gün oturup yazmak çok hoşuma gittiği için yazıyorum.
-Gerçekliğe onu ancak değiştirerek katlanabildiğim için yazıyorum.
-Ben, ötekiler, hepimiz, bizler İstanbul'da, Türkiye'de nasıl bir hayat yaşadık, yaşıyoruz, bütün dünya bilsin diye, yazıyorum.
-Kağıdın, kalemin, mürekkebin kokusunu sevdiğim için yazıyorum.
-Edebiyata, roman sanatına her şeyden çok inandığım için yazıyorum.
-Bir alışkanlık ve tutku olduğu için yazıyorum.
-Getirdiği ün ve ilgiden hoşlandığım için yazıyorum.
-Yalnız kalmak için yazıyorum.
-Hepinize, herkese neden o kadar çok çok kızdığımı belki anlarım diye, yazıyorum.
-Okunmaktan hoşlandığım için yazıyorum.
-Bir kere başladığım şu romanı, öteki yazıyı, bu sayfayı artık bitireyim diye, yazıyorum.
-Herkes benden bunu bekliyor diye, yazıyorum.
-Kütüphanelerin ölümsüzlüğüne ve kitapların raflarda durşuna çocukça inandığım için yazıyorum.
-Hayat, dünya, her şey inanılmayacak kadar güzel ve şaşırtıcı olduğu için yazıyorum.
-Hayatın bütün bu güzelliğini ve zenginliğini kelimelere geçirmek zevkli olduğu için yazıyorum.
-Hikaye uydurmanın ve kurmanın zevkleri için yazıyorum.
-Tıpki bir rüyadaki gibi gidilecek başka bir yere bir türlü gidemiyormuşum duygusundan kurtulmak için yazıyorum.
-Bir türlü mutlu olmadığım için yazıyorum.
-Mutlu olmak için yazıyorum..
