Bir gün sonra Gençlik ve Spor Bayramı'dır. Cumhurbaşkanı İsmet İnönü, bayram konuşmasının bir bölümünü ırkçılık-Turancılık konusuna ayırır:
"Turancılar, Türk Milletini bütün komşularıyla onulmaz bir surette derhal düşman yapmak için birebir tılsımı bulmuşlardır. Bu kadar şuursuz ve vicdansız fesatçıların tezvirlerine Türk Milletinin
yaprak döküyor çiçeğim,
rakım bir türlü beyazlaşmıyor.
anahtarım güç dönüyor kilidinde,
nemli aldığım sigaralar.
Kimi zaman çocuğum,
"Bir müzik kutusu başucumda
Ve ayımın gözleri saydam.
Kimi zaman gardayım
Yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.
Bekliyorum bir kapının önünde,
Cebimde yazılmamış bir mektupla.
Bana karşı ben vardım
Çaldığım kapıların ardında,
Ben açtım, ben girdim
Selamlaştık ilk defa.."
Metin Altıok
çok yoruldum ahmet. çocukken ne kadar kolaydı her şey. en büyük sorunumuz, emirhan abinin bizden aldığı tasolarımızdı. şimdi baksana halimize, tanımadığım bir odada, köşeye özensizce bıraktığım bavulum, saksıdaki çiçeğim ve ben nasıl eğreti duruyorum burada. eskiden olsa erkekliğine konduramasan da saçlarımı okşar, olsun yine eskisi gibi olur her şey derdin. yarım metre uzadım, yirmi kilo aldım, saçlarımı kestirdim, parmaklarım yamuk, hiçbir şey eskisi gibi olmadı. şehirler eskittim, denizlerde tek başıma yüzdüm, çok yürüdüm. artık çocuklar sokak aralarında sek sek bile oynamıyor. çok aradım o süt içince bulduğumuz huzuru, bulamadım. en büyük hayalin baban gibi sigara içmek olduğunu duyduğumda plastik tabancayla suratına mermi sıkıp, öyle bir şey yaparsan ileride gerçeğini sıkarım demiştim. şimdi ellerimi nereye koyacağımı bilemediğimden sürekli sigara içiyorum. keşke bunu hatırlayıp, sen benim suratıma dayasan o silahı. kurtulsam bu belirsizliğin koca boşluğundan. ben yapamıyorum ahmet, çok yorgunum.
AKŞAM OLSA VARSAM
Yol boyu gidiyorum,
Ben anlam veremem.
Kaygısız ve çabasız kalabalık bir yol boyu,
Arabaların geceden bile susmaz avuntusu,
Yine giderim bir deli cesaretine mazhar.
Biraz aşk düşünürüm sarhoş sarhoş,
Biraz yamulurum çabasızlıktan.
Metin Altıok: "Evde Yoklar"
Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
' Elimde bavulum bu dar yokuşu kim bilir kaçıncı kez çıkarken ben, sanki yaşlı bir kadın olmuş, tıknefes bir halde kendi arkamda kalmıştım. '
Sayfa 15 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
