Eurovision'ı nerdeyse 1 milyon kişiyle beraber canlı izliyordum. Tabi dünya gündemi şu an Filistin - İsrail çatışması olduğu için altta canlı yorumlarda İsrail ve Filistin destekçileri destek mesajları atıyor vs. Ben de Filistin'e destek mesajları gönderen ve bu yüzden İsrailli gazeteciler tarafından yarışma boyunca zorbalığa ve iftiralara uğrayan bazı yarışmacıların performanslarını izledim biraz sonra çıktım. Yalan yok, girmişken canlı yorumlarda İsrail'e de birkaç orijinal küfür de yazdım deşarj olmak için :) Öncelikle Eurovision'u dünyadaki tüm Filistin destekçisi insanlar protesto ettiği için oy kullanmadılar, gösteriye gitmediler ve yayını da izlemediler. O yüzden yorumlarda İsrail destek mesajlarını çok gördüm. Merak ettim bir analiz yapmak için. En çok hangi ülkeden insanlar İsrail'i destekliyor diye. İsimlerden ve küçük resimlerden ülkelerini çıkarabiliyorum. Ki genelde yanına kendi ülkelerinin bayraklarını da koyuyorlar genelde. Ve sonuç? Şok. Canlı akış bir sürü "We love İsrael🇮🇱🇹🇷" mesajlarıyla dolu... Türkiye'de Eurovision izleyen kesim belli, Türkiye'nin seküler kesimi. O an bir kez daha anladım bizim toksik sekülerlerin ne kadar ezik, ne kadar ahlaksız insanlar olduğunu. Çevresi tamamen seküler olan ve kendim de siyasal İslam karşıtı hatta çoğu yönden seküler olarak nitelendirilen biri olarak diyorum bunu. Maalesef bizim toksik sekülerler en az Siyasal İslamcılar kadar tehlikeli. E diğer bir aşırı İsrail destekçisi ülke de şaşırtmadı tabi: Hindistan. Hep derim dünyanın en İslamofobik ülkesidir Hindistan. Ki öyle. Dünyadan silinse bu ülke, dünya bi 500 yıllık çağ atlar.
Ben bir annenin gerçekten vakti olup da bu vaktini çocuğuna harcamayıp boş ve saçma şeylere harcayabileceğine ihtimal vermiyorum. Anne şefkati buna müsaade etmez. Hiç meşgalesi olmasa, evinde bakıcıları olsa, yardımcıları olsa bile bir annenin boş zamanı olduğu hâlde kasıtlı olarak çocuğuna vakit ayırmayacağına ihtimal vermiyorum. Bu sebeple on aileden dokuzunun gerçekten vakti yok diyorum. Bütün bunları düşünerek iki seçenekli alternatif sunuyorum ama onlar da günün sonunda imkân, vakit isteyen alternatifler.
Sayfa 103Kitabı okuyor
Hemen alışılmaz ama çabayla alışılır
Gün boyunca, çoğu belki aynı olsa bile 50-60 bin düşünce geçiyormuş aklımızdan.
Peki bunların kaçı olumlu düşünce? Hangi düşüncemizde kendimizle olan güzel bir iletişimimiz var? Hangi düşüncelerimiz kendimizi veya hayatı gerçekten sevmekten oluşuyor?
Hangi düşüncemizde gülümsedik veya içimiz ferahladı?..
Aklımızdan geçirdiğimiz düşünceler bizim
Her şeye rağmen dönüyor müzik kutusu,
içindeki dansçı kız belki de keder tutkunu.
Ben sustukça tekrarlıyor durgusu,
ben anlattıkça görüyor kalbimdeki çukuru.
Dansçı kız süzülüyor;yok oluyor her sorunu,
kendini müziğe kaptırmış duymuyor sorumu.
Ben ise aşmaya çalışıyorum sesimin pusunu,
ben ise diyorum ki;yık düştüğüm uçurumu.
Kutunun küçük dansçısı yitirmiş şuurunu,
dost sandım onu oysa kandırmış ruhumu.
Ben benimsedim kalbimin sivri oyuğunu,
ben anladım kaderin eğlendiği oyununu.
Kapatmaya korkuyorum bu güzel kutuyu,
ama dansçı kız döndü;döndü de beni unuttu.
Ben çürürken o dansına tutundu, ben ise kendime tutundum,susturdum kutuyu.
- ʚїɞ
"Hayır!" diye karşı çıkıyor doktorum. "Sizin patolojik hiçbir bulgunuz yok! Anladığım kadarıyla, kendinizi hiçbir zaman özgür hissedememişsiniz. Özgürlükler kısıtlanınca, verilen doğal tepkileri göstermeniz de son derece olağan."
"Kısıtlamalar bir noktaya kadar geçerli oluyor Engin Bey" diyorum." Örneğin kocamdan ve babamdan nefret etme özgürlüğümü, sonuna kadar kullandım ben."
Sayfa 96Kitabı okudu
İnsanlar demişler ki akılsız bir dostun olacağına akıllı bir düşmanın olsun
Benim ise akılsız bir düşmanım var
Ve ben hep aptallara karşı çok çaresizim
Bazen anlatsam diyorum
Sonra
Sonrası yok ...
Maalesef :(
Bazen diyorum içten içe, yok olmak huzurların en görkemlisi.
Sayfa 156Kitabı okudu
