Bu sessiz ve karanlık ortamda o günkü davranışlarımı daha net değerlendirebiliyordum. Şüphe ve korku zincirlerimi vahşilikle kırmıştım. Gri Kadın kötüydü. Onu yok ederek bir iyilik yaptığımı düşünüyordum.
"Şeytan iyilik yaptığını sanan bir kötüdür," demişti Ryodan bir keresinde.
Gri Kadın'ı öldürmek yanlış değildi.
Yanlış olan onu öldürme sebebimdi. Kendime onu Dublin'i korumak için öldürdüğümü söylüyordum. Gerçekse, onu kendimi daha iyi hissetmek için öldürdüğümdü. Artık önemsiz hissetmemek için. Potansiyel kurbanları kurtarmak bir bahaneydi. Bencillik pastamın süsleriydi, o kadar.
Sayfa 116 - Artemis YayınlarıKitabı okudu
Bencillik kötüdür!
Bencil insan, kendisini çok sevmez; tersine çok az sever, aslında kendisinden nefret eder.
Sayfa 62 - Payel Yayınevi
Hayatın Kaynağı
“Binlerce yıl önce, birisi ateş yakmasını keşfetti. Herhalde insan kardeşlerine ateş yakmayı öğretti diye, o ateşte yakmışlardır onu. İnsanların korktuğu bir şeytanla işbirliği yapan kötü biri olarak görülmüştür. Ama ondan sonra, insanların ısınmak için, yemeklerini pişirmek için, mağaralarını aydınlatmak için bir ateşi olmuştur. O adam onlara,
Sayfa 903 - Plato Film Production Co. Yayınları - 5. Baskı: Eylül 2007 - Çeviren: Belkıs Dişbudak
Paranın niyetinin olup olamayacağı konusunda fikirlerinizi soran sorumuza sizlerden gelen yanıtları paylaşıyoruz.
Soru: Paranın dini imanı yoktur dendiğini çok işittik. Acaba, paranın "niyeti"nden söz edilebilir mi? Hayır ise, niçin? Evet ise, siz ne anlıyorsunuz?
Cevap: Bence para kimin elindeyse onun niyeti vardır. O kişi belirler
Bencillik, o kadar kötüdür ki, bu utanç verici durumu saklamak için nezaket dediğimiz şeyi keşfetmişizdir.
"Aile bencilliği toplum bencilliği ve birey bencilliğinden çok daha kötüdür. Buna rağmen bu kolektif bencillikler, birtakım "değer'ler adı altında övülür, benimsetilir. Birey bencilliğine karşı yapılan suçlamalar, çoğu zaman, kolektif bencillikleri bencillik olmayan bir isimle kabul ettirmek içindir. Jonathan Swift, "Çocukların eğitiminde diğer herkesten daha az güvenilmesi gerekenler, ebeveynleridir" demiştir; çünkü Kafka'nın sözleriyle ifade edecek olursak, ailenin çocuğa duygusal yatırımının aslında, çocuğu ayrı bir birey olarak değerlendirme yeteneğinden yoksun kalmaya mahkûm bir bencillik olduğunu düşünüyordu. Kafka, anne babanın en büyük sevgisinin bile çocuklara ücret karşılığında eğitim veren herhangi birinden gelecek en küçük sevgiden daha bencil olduğunu, bunun aksinin mümkün olamayacağını söyler. Zorbalık, köleleştirme, ifadesini son derece yumuşak, sevgi dolu biçimlerde bulabilmektedir. Kafka buna, "Bana inanmalısın çünkü ben senin annenim" cümlesini örnek verir."
