Eli omzumdan koluma,oradan parmaklarıma doğru ilerledi.Parmaklarını benimkilere doladı.
“Bugünümüz var dedi”
“Şanslıysak yarınımız da,öbür günümüz de.
Hayatımız var.Burası evimiz olmasada,kim bilir nerede ıssız bir adada olsak da,bir adamız var.”
Kafamı kaldırıp baktım. “Keşke senin iyimserliğin bende de olsa.”
Bu iyimserlik değil gerçek.
Ya bunun bizi mahvetmesine izin vereceğiz ya da bunu kabulleneceğiz.
Diğer elimi de tuttu.Buradayız,şimdilik bir yere gitmiyoruz.En iyi şekilde değerlendirelim...
YAŞAR KEMAL (vefatı anısına bir anı )
Sene 2002/2003 dü..bir ilkbahar akşamı arkadaşımla Çengelköy’de felekten bir gecenin ve Boğaz’ın lacivert rengini seyrederken,yan masamızda oturan Yaşar Kemal’i gördüm..sanki yeni gördüğün an işte bu dediğin his vardır ya ..kalbin hızlı atmaya başlar aşık olmanın verdiği bir his..aklımdan “ince memed geçti..ağrı dağı efsanesi geçerken bir efsane
Yıllar önceydi...
O zamanlar her şeye çok merak saldığım dönemlerdi.
Zaman içerisinde zaman nasıl olabilir? Bunu hep çok merak ederdim.
Çemberlitaş'ta kafamda sorular gezerken, yol kenarında ortalama 400 yıllık bir Osmanlı dergahı gördüm.
Geniş avlusu ve bahçesi oldukça ilgimi çekti. Mermer sütunlardan birinin yanına oturup sessizliği ve
