Ben akli dengesi yerinde bir insan olduğumu sanıyorum; insanlar da sağ olsunlar beni aklı başında birisi olarak tanıyorlar. Ama tam anlamıyla aklım başımda mı değil mi doğrusu emin değilim. Belki de deliyimdir. Ya da delilik düzeyinde olmasa da bir tür nevroza yakalanmış olabilirim. Her neyse, bendeniz bu dünya hayatını son derece sıkıcı buluyorum. Yaşamak denen şeyden dayanamayacak kadar sıkılıyorum.
Modern insan, canavarlara inanmamayı huy edinmiş. Kendi içindeki yabanıl, kadim, delice şeylere bakmamaya alışmış. Fakat kazayla, tesadüfle ya da bir hileyle, gözümüz o saklı yere ilişebilir.
İnsan ruhu keşfedilmemiş karanlıklarla dolu. İçimizde uyuyan şeytanları görmeyiz. Birtakım psikolojik savunma mekanizmaları, onları bizden gizler. Bu sistem çökebilir. Tek vesileyle yoldan çıkabiliriz. Sağduyu nedir ki? Bir alışkanlık.