Masal
Yedinci oğul büyümüştü baka baka ağaçlara
Baharın yazın güzün kışın sırrına ermişti ağaçlarda
Bir alinyazısı gibiydi kuruyan yapraklar onda
Bir de o talihini denemek istedi
Bir şafak vakti Batıya erdi
En büyük Batı kentinin en büyük meydanında
Durdu ve Allah'a yakardı önce
Kendisini değistiremesinler diye
Sonra ansızın ona bir ilham geldi
Ve
Köprü ve otoyollara zam
Neyse ki arabam yok.
Suyun altına girip yıkanacağım
Zam musluğu açılmadan evvel.
Kirlerimden arınıp iyice
Memlekette daha sağlıklı yaşadığımı hisseceğim
Kahvede çayın tanesi hala on lira
Ekmekle aynı fiyata.
Ben her zaman dört bardak çay
İki ekmek yerdim.
Ekmeği yarım isteyemem çayı azaltmalıyım.
Senin kazandığını da
Bana
Artık yoruldum
Bırakın boşalsın içimdeki hava
Olacaksa bu sefer
Toprağa gömün beni
İkide bir insanlara çıkmasın yolum.
Gördüklerimin tamamı
Gerçek mi yoksa rüya mı?
Dönüp bir baksa gözlerinden anlarım
Uzansa ellerim, dokunsam ağlarım
Ben hep tek başımaydım
Sonunda geldi zamanım
Yaptığım hataların gözü aydı
Hatıraların insafına kaldım
İçimde bir sıkıntı var
Bitmek bilmez kaygılar
Gömün beni kumsala
Yüzüme vursun dalgalar
Aksın gitsin tüm bu duygular
Bu gece de ölümle kafayı bozduk, heyhât.
Gömün beni mezara! Yatağımda yok rahat.
Kefenin cebi yok derler de...
Nereye konacak bunca günah?