Benim hala umudum var
İsyan etsem de istediğim kadar
İnat etsem bile bırakmazlar sahibim var
Benim hala umudum var
Seviyorlar bazen soruyorlar
Hayran hayran seyret ister katıl ister vazgeç
Güzel günler bizi bekler
Eyvallah dersin olur biter
Güzel günler bizi bekler
Eyvallah dersin geçer gider
music.youtube.com/watch?v=L2fm-kw...
Ayrıca benim seni aldatma ya da senden bir başkasına bakma gibi bir lüksüm yok. Ben 5 sene boyunca seni bekledim. Hala da umudum var yalan yok. Ama bir başkasına bakma lüksüm yok. Yanındaki gibi şanslı değilim ben çünkü. Senden umudum tokken de seni sevmeye devam ettim beklemeye de.
Ama benim hatalarım ya da başka seylerim yanındaki gibi hemen affedilmiyor.
.için rahat etsin ne görüştüğüm biri var ne konuştuğum. Hicbi3 şeyi de bqskasi için yapmıyorum. Senin bıraktığın iz en derinde.
open.spotify.com/track/7KcUxHSz7...
Cinsiyet de insanın enformasyon çöplüğünün vazgeçilmez unsurlarından biridir. Sosyal çevrenin müziğinize kattığı enformasyon parçacıkları gibi, cinsiyetiniz de kendi döngüsünün gerçekleşmesi uğruna çalışmalarını sürdürür. Yer yer sosyal çevrenin verileriyle uyum içinde görünse bile, insanların tek başlarına kaldıklarında yaşadıkları cinsiyet belirleme / tanıma çabaları da kendi başına özerk bir döngüyü oluşturur. Yine bilinçli ya da bilinçsiz bir şekilde müziğin içine işler ve aynı tecrübelere sahip insanlar tarafından tekrar edilmek üzere sahiplenilirler.
Zaten maalesef var olan gerçekler bir kez daha karşıma çıkıyor bu kitapta. Benim artık umudum kalmadı. Dünya döndükçe devam edecek bu. Birileri hep ötelenecek. Hor görülecek. Mesela otuz yıl öncesi ve günümüzü kıyaslayalım. Ne değişti? Hiçbir şey. Hiçbir şey değişmiyor. Kaç yıl gerekli değişmesi için, kaç asır gerekli… Bin yıl da geçse faydasız. İnsanlar hala dil, din, ırk, mezhep çatışmaları yaratıyor. Ne Maycomblular gibilerin zihniyeti çürüyor ne de Tom Robinsonların kaderi değişiyor. Bülbülü öldürmek hala günah. Saksağanlar kimin umrunda…
Risk almak...Yaşamak da bir nebze risk almak değil mi? Aslında hepimiz sistemin bir parçası olmaya devam ediyoruz ,düşünmeden sorgulamadan yaşayıp gidiyoruz. Arsız arsız her sabah aynı güneşe uyanmak. Kahvaltı yapmak, aynı yollardan geçmek. Tekrar tekrar aynı rutini gerçekleştirmek. Ama bizi diğerlerinden ayıran risk almak. İnsanlara güvenmek de