Ama benim için gelecek hâlâ karanlık ve bulanık; ara ara hikâyesinin ışığıyla aydınlanan büyük bir cehaletten ibaret. Bana huzur vermesi için yanımda taşıdığım iki beyaz çiçek var; artık buruş buruş oldular, kahverengimsi bir renge dönüştüler, dümdüz oldular ve son derece hassas bir hal aldılar. İşte bu çiçekler, zekâ ve güç yeryüzünden silindiğinde bile karşılıklı minnet ve sevginin, insanoğlunun kalbinde yaşamaya devam edeceğine tanıklık edecek.
..Benim Sevmelere Gebe Yıllarımdın Sen...
Düşünmediklerimiz, aklımıza gelmedikler ve de tahmin etmediklerimizdir asıl canımızı yakan...
O da olduktan sonra, bu da oluyormuş der, geçer gideriz ve onun da değeri bu kadarmış deriz daha sonra...
Duvara benziyor bu, O da yıkıldıktan sonra, ah, ah, ben ne yaptım deriz...
Ahlarla, vahlarla geçen zaman