Senden Vazgeçmekte Zor
Keşke biri söyleseydi
Senden vazgeçmek de zor
Yüreğime söz geçirebilirseydim
Acıtacağını bile bile
Girermiydim senle O yola
En çok ta
Bakışlarındı beni ele geçiren
24 Ocak 1993, Ankara... Bir Pazar sabahıydı... Kalemim düştü kana...
Ben Atatürkçüyüm, ben, cumhuriyetçiyim, ben lâikim, ben antiemperyalistim, ben tam bağımsız Türkiye'den yanayım, ben insan hakları savunucuyum, ben terörün karşısındayım; ben yobazların, hırsızların, vurguncuların, çıkarcıların düşmanıyım. Dün sabaha değin araştırarak yazdığım hiçbir konuyu yalanlayamadınız. Öyleyse vurun, parçalayın. Her parçamdan benim gibiler beni aşacaklar doğacaktır.
— 
Uğur Mumcu
Unutursak kanımız kurusun
Çocuk... kalemim kırıldı.
Gönlüm seni kucaklayamamanın, koruyamamanın kanını döküyor.
Çocuk... düştüğün yerden nice iman tohumu filizlenir, ya benim düştüğüm yer?
Senin ayaklarının tozunun dibi bile değil. Öyle dipteyim ki çocuk.
Çıkar haydi beni bu bataktan.
Çocuk... karşıdan bakınca bir iman kal'ası olan çocuk...
Sen bu ümmete tek başına bir ümmet nasıl olunur gösterdin çocuk...
Biz bir senin yüreğin gibi olabilseydik, sen böyle füzeler karşısında dimdik durmak zorunda olmayacaktın...
Çocuk... topunu cennette meleklerle mi oynarsın şimdi.
Bize ne top ne cennet ne ümmetlik... Bize bi gözyaşı bıraktın bir de düştüğümüz yerlerin aynasını...
Felâtun Bey ile Râkım EfendiAhmet Mithat Efendi · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201822,8bin okunma
Ben adam olmak istemiyorum ki
Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce? - Ben mi? dedi. Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık. -Ben, dedi, boyacı olacağım.
- Ne boyacısı?
- Kundura boyacısı.
- Neden kundura boyacısı?
- Ya ne olayım? - Doktor ol, dedim. - Olmam, dedi. - Neden ?
- Olmam işte. - Neden ama? - Doktoru sevmem ki. - Olur mu ya? Bak, dedim. Doktor sevilmez olur mu ?
- Tabiî sevmem, dedi. Annem hasta oldu. Evimize geldi. Kumbaramızı kırdık. Bütün yirmi beşlikleri ona verdik. Sonra çeyrekler kaldı. Onlarla da reçeteyi yaptırdık. O da zorlan.
- Ama annen iyileşti.
- Annem iyileşti ama paramız gitti. İki gün, yemek yemedim ben.
- Peki, dedim, öğretmen ol. - Ben mektebe gitmiyorum ki. - Neden?
- Öğretmen beni dövüyor. - Neden?
- Yaramazlık ediyorum da ondan.
- Sen de yaramazlık yapma.
- Ben yaramazlık ne demek bilmiyorum ki.
- Öğretmenin yapma dediği şey, dedim.
- Belli olmuyor ki!.. Bir gün arkadaşımın biri “Çamaşırcının piçi” dedi. Ben de dövdüm onu. Öğretmen de beni dövdü. Ondan sonra hep çamaşırcının piçi diye çağırdılar. Hiç kimseyi dövmedim. Yaramazlıkmış diye. Bir kaç gün sonra yanımdaki arkadaşın iki kalemi vardı. Birini aldım. Hırsızsın sen diye dövdüler. Benim kalemim yoktu aldım. Sonra o da yaramazlıkmış, hem de çok fena bir şeymiş. Bir daha kimsenin kalemini almam dedim. Defterini aldım. Bu sefer hem dövdüler, hem mektepten kovdular.
- Çok fena yapmışsın.
- Fena yaptım. Ben adam olmak istemiyorum ki. - Ne olmak istiyorsun ya?
- Boyacı olacağım dedim ya.
(Sait Faik Abasıyanık)
Teşekkürler ...
