Yaşamak ne zor
Bu bir yıl boyunca ne çok şey yaşadım bir ben birde odamdaki dört duvar şahittir. Biliyorum ki depresif kişilik benim en büyük sorunum içine atmak en büyük sorunum aslında yaşamak benim en büyük sorunum. Üzerime bir ton yük yüklediler sonra da yaptıklarımdan memnun olmadılar ben ne yapsam yaranamadım beni en çok bunalıma sokan buydu beni en çok yaralayan buydu. Düşündükçe gözlerim doluyor ve ağlıyorum evet geçti o günler ama dün gibi aklımda evet içimi döküyorum göz yaşlarımla beraber. Bunalımdan saçlarımı mı kesmedim uykularımı bıraktım ağlamaktan içim mi çıkmadı ruh gibi etrafda mı dolaşmadım, ben ruhen çok şey yaşadım bir ben birde kara geceler şahit..Ya ben sadece kendi derdimle uğraşırken birde sizinle sizin tantananızla uğraştım. siz ne kadar beni düşündüğünüzü sansanızda çok kırdınız evet şuan onlarla bir sorunum yok ama yapılanlar bir yerde ukte kaldı göz yaşlarım neden durmuyor bilmiyorum bilmiyorum bilmiyorum... Çok kırılgan olmak mı beni bu hale getirdi yoksa değersiz hissettirilmek mi. O depresif dönemde aklımda dönüp dolaşan tilkiler vardı Allah'a olan inancım olmasaydı belki de şuan bu duyguları yazmıyor olurdum beni hep frenleyen Allah'a olan inancım oldu. Kendime ufak tefek zararlar verdim kabul ama canımı alacak kadar inancımı yitirmedim. "Ben kendimi kendi içimde yitirdim" bu kadar.
Zey 🫧
"En kötüsü geceler, öyle değil mi?"
Bazen 2+2'nin 4 etmesi aşikar olmasına rağmen 'insanlar ne der?', 'olur mu öyle şey?' gibi sosyal ve fikirsel engellere takılır insan. Ama Addie güçlü ve cesur bir kadın. Senelerdir yalnız yaşadığı ve geceleri zor geçirdiği için, kendisi gibi dul olan ve saygın bir kişi olarak gördüğü komşusuna bir teklif götürür:
"Geceleri benim evde benimle birlikte aynı yatakta yatmaya ne dersin? Belki uyuyana kadar biraz sohbet ederiz?"
Kent Haruf'un kaleminden bir bestseller 
Ruhların Sonbaharı
Orijinal ismi 'Our souls at night' adı altında filmi çevrilmiş 2017'de, iyi de olmuş.
Düşündürücü, hayatın içinden sıcacık bir hikaye...
Kültür dünyasından bir cehalet geçidi ya da köpeksiz köyde değneksiz gezenler: İlber Ortaylı, Celal Şengör ve diğerleri
Taylan KARA
Şu anda Türkiye’deki kültür-sanat-edebiyat dünyasında hâkim olan iklimi bir cümlede özetleyecek olsaydım şu deyimi kullanırdım:
Köpeksiz köyde değneksiz
Kendi kalemimden sen
Geceler de benim gibi sessizdi
O da içinde saklıyordu sevdiğini benim gibi....
N.Korgan
Hayal & Hayat
Benim hayalimin bir adı var artık. Taner Veysel ve Ramazan. Bir de Hayatım var benim. Adı Rıfat, ya divane olup Gönül dağına vuracağım kendimi, yada amcaçacukları gibi bir hayata sahip olacağım. Görelim mevlam ne eyler, ne eylerse güzel eyler. Vesselam...
YAZARIN KALEMİNDEN
*Gönül Adamı*
"Hadi Hayırlı Geceler 1K"
Yazar Murat