“ “Benim bedenim, benim kararım” diye dökülüyorlar sokaklara. Açtıkları pankartlar dahi ne edebî ne ahlakî. Kendilerini küfretmeden, soyunmadan ifade edemeyen bir toplumun nasihatten ziyade rehabilitasyona ihtiyacı vardır diyorum.
Benim bedenim, Rabbimin kararı diyen; kurtuldu. “
Sayfa 342