Hayatı bir projeye çeviren orta sınıftır. Aslında 'orta'nın 'altındakiler'in kendi hayatlarını bir proje olarak düşünmeye güçleri yetmez, çünkü onlar her şeyden önce sürekli hayatta kalma mücadelesi verir. Diğer yandan 'yukarıdakiler' ise uzun vadeli hedeflere bağlanmak zorunda değildir çünkü onlar için de esas mükafat - yani istedikleri an istediklerini yapabilmeyi mümkün kılan ekonomik özgürlük- artık bir sorun değildir.
'Bilgisayar faresi ile silahlanmış bir kişi tüm toplumsal temasları üzerinde mutlak kontrol sahibi olduğunu hayal eder.. Bütün olağan engeller ortadan kalkmış gibi görünür ve sonsuz imkanlarla dolu bir dünya açılır. İnternette dolanan bir kişi şekerci dükkanına salıverilmiş bir çocuk gibidir''
İki kişi, mesela A ve B kişileri, konuşurken bu konuşmaya altı kişi katılırmış: A ile B'ye ek olarak, B'nin A'daki imajı, A'nın B'deki imajı, A'nın kendisinin B'deki imajına dair imajı, B'nin kendisinin A'daki imajına dair imajı.
Ruhum kara bir maelström, boşluğun etrafında dolanıp duran uçsuz bucaksız bir baş dönmesi, sonsuz bir ummanın hiçbir şeyin içindeki bir çukurun çevresindeki devinimi; ve sudan çok daha öte bir anafor olan bütün bu denizlerin içinde dünyada gördüğüm, duyduğum her şey yüzüyor – evler, yüzler, kitaplar, sandıklar, müzik kırıntıları, dağılmış heceler uğursuz, bitimsiz bir girdapta dönüyor.
Ve ben, gerçekten ben olan şey, bütün bunların merkezindeyim, var olmayan bir merkez bu, varsa da çöküşün coğrafyası öyle gerektirmiştir; etrafında dönmekten başka amacı olmaksızın, kendiliğinden var olmaksızın, sırf her çemberin bir merkezi vardır, mantığıyla süregittiği o hiçim ben.
''Ruhum gizli bir orkestra; bilemediğim çalgılar çalınıyor, kemanlar ve arplar, kudümler ve davullar içimde yankılanıyor. Kendime ancak bir senfoni diyebilirim''
''En güçlü kimliğe ona ‘sahip olduğunu ’ farketmediğin zaman sahipsindir; sadece o kimliksindir. Yani, kendinin en az farkında olduğun vakit en çok kendin olduğun vakittir”.
Başkası bana bir şey anlatmaya çalıştığı zaman , o kişinin bana anlattıklarını, iç dünyamda o kişinin kim olduğuna dair geçici ve kaçınılmaz olarak kusurlu bir resim canlandırmadan anlamaya başlayamam bile.
Bazı film yönetmenlerinin çektikleri yeni filmi izleyicilerine önce ses olmaksızın gösterdiklerini duymuştum ; eğer çektikleri filmde olan biten kelimeler olmaksızın anlaşılıyorsa, o zaman çektikleri film başarılı olmuştur.