İnsan olmaya dair en büyük zorluklardan birinin doğduğumuz andan itibaren dünyanın bize dayattığı biyolojik, toplumsal ve kültürel sınırları aşmak olduğunu düşünmüşümdür hep. Mutluluk için en etkili çözüm bu olmasa da, bize düşen ile yetinmemek. Öte yandan, sistem tam da “yerini bilmek“ saikiyle yaşamamızı istemiyor mu?
Max Frisch, “kimlik tespiti mücadelesi” ndeki bölünmeleri ya da rol dağılımlarını açığa vurmuş ve “bir kimlik sahibi olmanın” gerçek anlamının başkaları tarafından size dayatılan tanımlamalara direnmek olduğunu söylemiştir.
Coetzee, bugünlerde samimiyet kavramını “tamamıyla içinin boşaltıldığını“ söylüyor. Mevcut kültürde “samimiyet ile samimiyetin performansı arasındaki farkı çok az insan görebiliyor, dinî inanç ile dinin kurallarına riayet etme arasındaki farkı görenlerin az sayıda olması gibi”.
Öyle görünüyor ki kontrol edemediğimiz bir şey hakkında kaygılanmamak daha iyi bir yaklaşım olsa da, insanların kontrolden kaçan şeyler hakkında kaygılanmaya devam etmek, inatla onları yakalama ve yakalamak için yeni ve daha da usta ağlar geliştirme eğilimlerinin kökü yine de kazınamaz.
Benliğin üretimi “Ben” ile “sen” (thou) ya da “o” (it) arasındaki devamlılık gösteren, kesintisiz, sonsuza kadar bir sonuca varmayan bir ucu açık bir etkileşimdir. Böyle bir etkileşimden, ilgili hiçbir fail önceki hali ile aynı çıkamaz. “Etkileşim” son kertede faillerin içinden geçtikleri dönüşümlerin birbirlerine bağlı olması ile ilgilidir; birbirine bağlılık kimlik değişimlerinin bir tür döngüsü olarak sunulabilir. Eğer bu durum faillerin birbirine benzemezlikleri ile ilişkili olmasaydı, onların dolaşıklıklarına yönelik ne bir dürtü ne de bir töz mevcut olurdu. Bu “döngü”, iki failin – yani “Ben” ve (“Ben” olmayanların toplamının ifade etmek için kullanılan bir kısaltma olarak) “dünya” nın – birbirini tümleyen eylemlerinin bir ürünüdür.
Mutluluk hissi, derdi tasası olmayan bir hayatın değil, hayatın zorluklarını yakın mesafeden, doğrudan göğüsleyebilmenin ve yüzümüze siper olan maske yukarı kaldırılınca, o zorluklara direnmenin, onlarla mücadele etmenin, onları çözmenin ve yenebilmenin sonucunda ortaya çıkar.