İdeal hayat felsefesi
Ben bataklığın üzerinden ben benim diyerek yürüyorum; yapmam gereken o izi takip etmek, bir başkasını kopyalamak değil. Yazmamın da, yaşamamın da tek gerekçesi budur.
Ayak, sabah çiyiyle buluşmakta o kadar çevik değil artık, Kalp, yeni duyguda o kadar hoplayıp zıplamıyor artık, Ve umut, bir kırıldı mı tekrar o kadar hızlı yeşermiyor artık.
Yaşlılığın kuruluğundan, katılığından nefret ediyorum; hissediyorum. Kulak tırmalıyorum. Acıyım.
Uykuları makineli tüfek sesleriyle henüz bölünmemiş adamlara ve kadınlara gönderelim, bunları cömertçe ve yardımseverce tekrar gözden geçirecekleri, belki de kullanışlı bir şeylere dönüştürecekleri inancıyla. Ve dünyanın karanlık yarısında artık uykuya.
Çok, çok yaşlıydık; tarih öncesi dünyanın şafağa selam durmaya gelmiş kadınları ve adamlarıydık.
Sıcacık battaniyemiz var; rüzgârdan, yağmurdan korunmuş vaziyetteyiz. Yalnızız.
Ve daha da ilginci, dünyada hikâye anlatmak kadar zevkli bir şey yok. Ünlü romanlara eleştiri yazmaktan çok daha keyifli.
Muamma
Yani, kadın nedir? Sizi temin ederim ki bilmiyorum. Sizin de bildiğinize inanmıyorum. İnsanlığın yeteneklerine açık bütün sanatlarda ve mesleklerde kendisini ifade edene kadar da kimsenin bilebileceğine inanmıyorum.
Bir yazarın piyanolara ve modellere, Paris’lere, Viyana’lara ve Berlin’lere, efen dilere ve hanımefendilere ihtiyacı yoktur. Yazacak kâğıdın ucuzluğu, tabii ki kadınların diğer mesleklerden önce yazarlıkta başarılı olmalarının bir sebebidir.
1k üyeleri
Bizler öğrenmenin o kuru çölünde sabır ve güç biriktiririz ve bilgiye olan tuhaf ve kanmak bilmeyen bir susuzluk.
Hayata dair hatırlanmaya değer olan tek şey hayatın şiirselliğidir.
Sadece tek bir günün düşüncesinde veya okumasında zihinden ardı ardına kim bilir kaç fikir ve duygu kervanı geçiyordur, uzun, derin ve hararetli!
Bizim korktuğumuz, endişe duyduğumuz, nefret ettiğimiz şey sadece maskedir; yoksa insanın kendisinde insani bir şeyler olacaktır herhalde!