"seni sevip çekildim dedim dünya bu kadar
kar örttü ovaları ne gölge var ne de iz
benden sonra bir daha gözetleme afaki
yabancıyız nihayet ekmeğe etmek deriz"
Öyle uzak ki yerim uzakları aşıyor
Bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor
Ya her şeyim ya hiçim, sorma dünya ne biçim
Bir kördüğüm ki içim çözdükçe dolaşıyor.
Şevket Rado
Nurullah Genç
Kırmızıyı sevdiğini bilseydim
hayallerim kıpkırmızı olurdu
İstanbul hala güneşin ardında
ufuklarında birkaç kara leke
birkaç kan pıhtısı dudaklarında
"Benden özür dileyeceksin. Hayatımın tam ortasına koydum seni. Orada duramadığın için benden özür dileyeceksin. Biz bu ilişkiyi bambaşka bi yere taşıyabilirdik, buna izin vermediğin için benden özür dileyeceksin...''
(Nuh Tepesi)