Keşke tüm bu sıkışmışlığın arasından ölmek pahasına ayrılsam. Aklımdan geçen bütün düşünceleri yolmak istiyorum. Teker teker değil. O kadar önemsiz olsunlar ki onları bir avuçta edeyim yerlerinden. Ellerim pislenir ama elbet temizlerim. Benim için o kadar zor ki bu kadar düşünce yumağıyla ve günahlarımla birlikte olmak. Her şeyin bitmesini istemem en doğal sonumdur. Nolur bunu bir tek ben düşünüyormuşum gibi davranmayın. Nolur beni ezin ve paramparça edin ruhumu. Sanıyorum ki yine saçmalıyorum. Her zamanki halim. Ben ne yaptığımı bilmezin tekiyim. Hayatım genelinde hep böyle olacak. Çünkü ben benim. Bu kadar basit mantıklar üzerine kurulu hayatımı neye benzetmeye çalışıyorum veya ne yapıyorum ben inan hiç bilmiyorum. Sanki bir şey var. Bilemiyorum belki de hiçbir şey olmadığından bir şeyin varlığını hissediyorumdur. Sanki bir şeyler oluyor ama ben anlamıyorum ben anlamıyorum. Yemin ederim ben nerdeyim bilmiyorum çok acı çekiyorum en derinimde. Hiç bitmeyecek sızılar. Ben korkak mıyım bilmiyorum. Korkağım galiba. Ya da tüm bu gerçeklerle yüzleşmek için "klasik" hayatını geri plana atan bir aptal. Bak şuan her şey olabilirim . Ben Ötüken gibi yeşil bir ovada açan çiçeklerden biri olmak isterdim aslında. Kırmızı bir çiçek, ölen çocukların intikamı gibi. Kan kırmızısı en kırmızı. Çiçekler en iyisini istemez bence. Bak yine belli ettim insan olduğumu. Ben öylesine insanım ki. En başta çiçek olmak istememden anlamalıydık bunu. Ben yoruldum. Ve ölümü çok istiyorum. Ölüm kadar çocukluğumu da istiyorum. Çabucak
SON
Tomris Uyar
Mutluluk üçgeninde
Annesinden uzakta
Sarı, pembe, yeşil
Gökteki durakta güzeller güzeli
Kendisi Şadırvan’da
O gün masada nereden ve nasıl açıldığını hatırlayamadığım konu üzerine herkes insanları nasıl tanıdığını dile getirmişti. Ama işin aslında hepsi oldukları insanı bir başkasına benzetmeye meyil etmişti...
Vedat; '' Ben kötü insanı gelişinden tanırım! '' Demişti.
Yasemin; '' Ben iyi sessizliğinden tanırım! '' Demişti.
Aslı biraz gırgıra vurarak; '' Vallahi ben çapkın erkeği ilk görüşte tanırım! '' Demişti.
Cengiz; '' Yahu ben, sorumsuz insanı tavırlarından tanırım! '' Demişti.
Sıra bana geldiğinde ise, hepsi merakla bana dönünce ne diyeceğimi bilememiştim. '' Ben... '' Diyerek duraksamıştı'm. Kısa bir sessizliğin ardından devam etmiştim.
'' Ben'de yalnız ve kafası karışık insanları ilk görüşte tanırım! '' Demiştim. Cengiz bıyık altı sırıtarak '' Yapma yahu! Nasıl tanıyor muşsun peki? '' Diye sorunca, istifimi hiç bozmadan cevap vermiştim.
'' Kendimden tanırım, Cengiz... Kendimden! ''
Cevabım Cengiz'i fazlasıyla tatmin etmiş olacak ki, çıtı dahi çıkmamıştı. Onun yerine Aslı '' Bak, buna içilir işte! '' Diyerek kadehini kaldırmıştı...
Dilsiz Şair
Erkekler eşinize en son ne zaman sevginizi belirttiniz?
Eşinize en son ne zaman sevginizi belirttiniz? Onun güzel özelliklerini saydınız, iltifat ettiniz? Unutmayın ki bunlar Peygamberimizin örnek hareketleri. Dahası da var:
Nîsa 34. âyet-i kerîme ışığında ayetin ilk bölümünü hatırlayalım.
Rabbimiz "Erkekler kadınlar üzerine kavvamdır." buyuruyor. Kavvam yönetici ve koruyucu demektir. Bu
Sevdiğim Kadının Sevdiği Adamına;
Merhaba dünyanın en şanslı adamı; Sahip olduğun varlığın değerini bil adam. İncitme, kırma kalbini. Sen onun sahibisin, O ise Allah'ın sana emanet ettiği bir melek. Unutma bunu. O senin herşeyin bilmelisin, farkında olmalısın. Üşüdün mü? O'ndan ellerini tutmasını iste ama emri vakiyle değil; sevgiyle, şefkatle iste, istemeyi bil adam. Kırmaz seni
Vay be benzetmeye bak!!!!
Kalabalığın içinde öyle yalnızım ki, patlamış mısırın altında kalan, tuz misali.
Görebiliyor musun? Senden farklıyım. Beni kendine benzetmeye çalışma. Sana benzemek istemiyorum diye beni kötüleme, kin gütme. Olduğum gibi kabul et. Kendi kuruntularınla ölçüp sınıflandırma beni. Uydurma kalıplarla kendini sınırlama. Bak bu tarafa! Benim için düşündüğünün ötesindesin. Sen varsın. Ben varım. İkimiz farklıyız diye biz oluyoruz...