hiç söylenmemiş sözler söylemeliyim
el değmemiş,duru sözler sevdiğim için
sevdiğim! şehir giysilerini kıskanır
ve bu yüzden bürünür geceyi
güneş gözlerinden beslenir
ve saçlarını kollar görmek için.
sensizken şehrim,
boş meydanlarında yürüdüm
kalın puntolarla iri laflar ettim
öfkemi saldım iri dişli postallar üzerine.
sevdiğim! Vera.. hangi çocuğu
Rüya
"1-)Öncelikle rüyanın ne olduğunu bilmek lazım.
İnsanın bedeni vardır, ruhu vardır, nefsi vardır. Her insanın en az bir de şeytanı vardır. Dört varlık bir arada yaşar. Eğer bize ait şeytanımız olmasaydı, emin olun nefsimiz, imanımıza daha çok hizmet ederdi
İmtihan bu ya, dörtlü gezeriz, yaşarız; beden burada kalır, şeytanımız burada
https://whatsapp.com/channel/0029VaIMsaPJENxw0Kga621N
🔴BÖLÜM 1: RÜYA NEDİR ?
Öncelikle rüyanın ne olduğunu bilmek lazım.
İnsanın bedeni vardır, ruhu vardır, nefsi vardır. Her insanın en az bir de şeytanı vardır. Dört varlık bir arada yaşar. Eğer bize ait şeytanımız olmasaydı, emin olun nefsimiz, imanımıza daha çok hizmet ederdi
İmtihan bu ya, dörtlü gezeriz, yaşarız; beden burada kalır, şeytanımız
Kadir Gecesi Fazileti
Ramazan-ı şerif ayı içinde bulunan en kıymetli gecedir. Kadir Gecesi, bu ümmete mahsustur. Başka peygamberlere böyle faziletli bir gece verilmemiştir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Allahü teâlâ, Kadir Gecesi’ni ümmetime hediye etti, başka ümmete vermedi.) [Deylemî]
Resulullah’a “sallallahü aleyhi ve sellem”, kendisinden önceki insanların
DUANIN KABUL OLDUĞU VAKİTLER
•Ezanla kamet arasında dua makbuldür.
•Beş vakit namazlardan sonra yapılan dua kabul olur.
•İftar anında ezan okunurken edilen dua kabul olur.
•Her gece seher vakti, Allahü teâlâ buyurur ki: İstigfar eden yok mu, affedeyim. İsteyen yok mu, vereyim, duasını kabul edeyim
•Allah’a yakararak edilen dua makbuldür.
•Şu beş gecede yapılan dua kabul olur: Regaib, Berat ve Cuma gecesi ile Ramazan ve Kurban bayramının birinci gecesi.
Rabb'im şifalar İhsan eylesin...
Bu sevginin, sadâkatin tam olarak kaçıncı zirvesi acaba? Bu yükte hafif, pahada ağır kıssayı okuyunca aklıma mürşidime karşı yaşadığım bir durum geldi. Berat gecesi gittim. Sohbetten sonra odasına çekildi Efendi Hz. Biz de bekliyoruz ki, odasından çıkacak ve asansöre binip evine çıkacak. Belki 20-25 kişi varız. Neyse; odasından çıktı. Taşradan -yani Ankara dışından gelenler- bazılarıyla, belki çoğuyla kısa da olsa ‘ne zaman gidersiniz, hoş geldiniz, nasılsınız’ türünden bir muhabbeti oldu. Bendenize de hiç laf atmadı. Elbet içimden uslanmaz, akıllanmaz nefis harekete geçti:
Sen de oradasın, sana hiç laf atmadı. Geliyorsun gidiyorsun, bu mu…” gibisinden. Dedim ki:
“Nefsim! Bize iltifat etsin, bizle muhabbet etsin diye mi geliyoruz ki, bunca bağırırsın? Hem; onca hatana, itaâtsizliğine rağmen bundan önceki taltif ve muhabbetleriyle çok mu yola geldin de şimdi tatlı bir kelâm beklersin?! Sen, o muhabbet ettiklerinin yanında kocaman bir hiçsin! Sen, O ne derse desin, n’aparsa yapsın müridliğini yapmak zorundasın. O da sükûtuyla da kelâmıyla da ve hatta icab ederse tokatıyla mürşidliğini âşikâr ediyor zaten! Dünyanın onca yüküne, onca bahanesine rağmen çıkıp gelebilmen bile Allah’ın lütfundan sonra O’nun çağırmasından değil mi? Ve bu en büyük iltifat değil mi?!”
Ârza hâcet yok, hâlim sana âyândır.
Dile gerek yok, sessizliğim sana beyândır.'..
