Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Berdan Tabar
Berdan Tabar
@berdantabar
KAÜ Diş Hek.
Gaziantep
25 Aralık
298 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hayata güçsüz, diğerlerinden geride başlamak bütün hayatınızı, duygularınızı değiştiriyor. Yakanızda bir çekingenlik sürekli takip ediyor. Hayatınıza giren her yeni insana karşı hep bir adım gerideymişçesine, farklıymışçasına bakıyorsunuz. Evet bu novellanın baş karakteri de böyle birisi. 23 yaşlarında üniversiteden sonra yaşama atılan karakterimiz hayatın tesadüfleri sayesinde hızla yükseliyor işinde. Yaşlı bir adam ona villasında iş teklif ediyor ve çekinerek de olsa kısa bir süre sonra bu teklifi kabul ediyor ve hayatı değişiyor. Yaşlı adamın eşinin samimi, sıcak ve son derece iyi tavrı aşkı beraberinde getiriyor. Ama yakalarına 9 yıllık mecburi bir ayrılık yapışıyor. Başka ülkelerde, araya okyanusların girmesi ve tam işler düzelecekken 1. Dünya savaşının patlak vermesi onları birbirlerinden habersiz bırakıyor. Ama kavuşma gelip çattığında yaşanan o bir gün, zamanın üzerimizdeki etkisini, geçmişin unutulmayışını, burukluğu çok güzel ve acı bir şekilde önümüze seriyor. Aşkın ne demek olduğu, yaşanılan kısacık anların aslında ne kadar önemli olduğunu, zamanın insanları nasıl yıprattığını ustaca işliyor yazar. Kısa ama yoğun bu novellayı severek okudum, tavsiye ediyorum.
Sanırım bugüne kadar kendime en çok yakın hissettiren, cümleleriyle defalarca duraklatıp düşünderen bu denli farklı bi kitaba rastlamamıştım ya da rastladıklarım içerisinde en özel yere sahip olan bu kitap oldu. Felsefi içeriği, zaman, ölüm, arayış, kabileler, yarımlık, aşk gibi konularıyla beni resmen içerisine daldırdı bu kitap. İlgisizliğin nasıl ölümü getirdiğini hatırlattı bana(Tıpkı Yaşar Kemal'in de bahsettiği gibi.) Düşündüğüm, aklımı karıştıran, "arayış"ımda ortak olan bir çok fikire rastladım. Ve sanki ne demek istediğimi daha derli toplu bi biçimde yazar kitabında anlatıyordu.
Biraz da konusundan bahsetmek gerekirse, biri başta biri sonda olmak üzere 2 uzun öykü ve bu öykülerin arasında bulunan kısa öykülerden oluşan bir öykü kitabı Mucizevi Mandarin. Çok farklı düşüncelere değinen, zeki bir yazar (Lire dergisi tarafından 'Geleceğin 50 Yazarı' arasında gösterilen bir yazar) aklının labirentlerinde bir yolculuğa çıkarıyor sizi. Sol gözü olmayan bir kadının yarım kalmışlığının hem fiziki hem ruhi sorgulayışını, zamanın üzerimizdeki etkisini, arayış içerisinde olduğumuz mekanları, İstanbul'u, Cenevre'yi, başkaldırmış bir kadını ve daha sonrasında ilgisizliğin, vurdumduymazlığın onu nasıl öldürdüğünü, kabilelerin sesine kulak verişinin, geleneklerini, dağlarını tanıtışını ve daha bir çok konusuyla beni tatmin eden son derece güzel bir kitaptı. Mutlaka tavsiye ediyorum, iyi günler :))
Mustafa Abi'yi yaklaşık 2 yıl önce Öykülem dergisindeki Safran Kursak adlı öyküsüyle tanımıştım. Ve sosyal medya sağolsun uzun zamandır da takip ediyordum kendisini. Yeni kitabının çıktığını duyunca da vakit kaybetmeden okuyup bitirdim.
İçerisinde 3 uzun öykü bulunuyor. 3 öyküyü de büyük hayranlıkla ve yakınlıkla okudum. Sanırım yakın hissetme sebebim Doğu'nun parçalarına yer vermeseydi. Çok güzel harmanlamıştı.
Her neyse öykülerin ana konusuna geçeyim. Hani büyüklerimiz demişler ya "Etme, bulma dünyası" diye hah işte yazar da geçmişinde çeşitli musibetler, kötülükler işlemiş kahramanların geçmişinin şimdiye etkisini anlatıyor. Belanın, başımıza gelen çeşitli olayların bizlerin kendimizi sorgulamamız için gerekli olduğundan bahsediyor. Ve bunu öyle ustaca, öyle gerçekçi bir şekilde yapıyor ki öykünün içinde kayboluyorsunuz. Kelimeleri yine aynı şekilde baş döndürücü bir ustalıkla sıralıyor. Kitapla ilgili bir detay da kahramanların başına gelen ortak olay ayaklarının olmaması, kesilmiş olması. Bu da gerçekten kitaba bir özgünlük katmıştı. Vakit kaybetmeden bu kitabı alın ve okuyun derim ben. 40 yıllık bir yazarın ilmek ilmek işlediği öyküleri okuyor gibi hissediyorsunuz. Böyle yazarlara sahip olduğumuz için çok şanslıyız. Değerlerini bilmeliyiz. İyi akşamlar =))
Okur Takip Önerileri
Bazı insanlar vardır. Çevresinde gördüklerine, olan bitene, kötü gidişata engel olmak isteyen ve herkese bunu duyurmak isteyen. Ferit Edgü de öyle bir yazar. Yaşadığımız toplumsal sorunları haykırmak, bunun normalleşmesini kabul etmeyerek tepki verilmesini istediği için yazan birisi o. Kitaplarında Doğu'yu, soğuğu, ıssızlık ve yalnızlığı, insanların duygularını, insanı ele alarak gördüklerini unutturmamaya çalışan birisi yine o. Bu nedenle de benim henüz yaşıyorken tanışmayı en çok istediğim yazarlardan birisi o. En ufak bir yapaylığa rastlamıyorsunuz onun kitaplarında. Her şeyi ziyadesiyle, en gerçek yönüyle yaşıyorsunuz, ortak oluyorsunuz karekterlere.
"Bir Gemide" öykü kitabında ise 1962-76 arası yazılmış 8 öykü yer alıyor. Bu öyküler alışılagelmişin dışında, garip sonlu ve başlangıçlı öyküler. Benim açımdan bazı öykülerin anlaşılması zordu. Tabi mesajını doğru anladığımı hissettiğim öyküler de yok değildi. Bilinmezlik, belleğin doğruluğu,anıları hatırlamak, yalnızlık, evrende tek başınaymışsın gibi hissetmek gibi konulu öyküler beni duraksatıp uzun uzun düşündürdü bitirdikten sonra. Bir ömrün sonuna geldiğinizde tüm biriktirdiklerinizin önemi var mıdır, önemsiz midir gibi yine birçok kendi içimde tartışmaya girdim. Evet garip öyküleri bulunan bir kitaptı ama kesinlikle kötü değildi. Severek okudum sizlere de tavsiye ederim.
Herkese merhaba. Tuhaf Dergisinin bana kattığı güzelliklerden biri de Ömür İklim Demir oldu. Yazarın öykülerini severek takip ediyordum dergide, rastlantı sonucu kitapçıda rastlayınca bu kitabına hemen alıp okumak istedim. Ve beni hiç pişman etmedi yazar. Tek ve ilk öykü kitabı olmasına rağmen çoğu kişi tarafından okunup beğenildiğini gördüm biraz araştırınca. Ben de bitirdiğimde bunun sebebini çok iyi kavradım. Bir aceminin rastgele karalıdığı şeyler değil bu öyküler. Derin cümleleriyle, geçmiş ve ölüm temalarıyla, buruklukla bezenmiş usta işi öyküler bunlar. Ben özellikle birbiriyle ilişkili ilk 3 öyküyü çok severek ve merakla okudum. Seçtiği temalar, bağlama şekli, yarattığı karekterlerin içlerini aktarmasındaki başarısı beni çok şaşırttı. Her insanın içindeki burukluğu, yaşadıklarını unutamama sorunsalını çok ilgi çekici konularla bezeyip ortaya çok iyi öyküler çıkarmış. En çok severek okuduğum öykü kitapları içerisinde yerini çoktan aldı. Sizlere de tavsiye ediyorum. Mutlaka bu yazarla tanışmalısınız. İyi günler =))
Herkese merhaba. Seray Şahiner ile daha önce Kul adlı romanıyla tanışmıştım. Yine bir kadın karekterin başrolünde olduğu, iç konuşmaların çok güzel yansıtıldığı bir romandı. Gelin Başı ise yazarın ilk kitabı. Ama bu sizi yanıltmasın, tıpkı önsözde de belirtildiği gibi çok güçlü bir kalemi var Seray Şahiner'in. Hatta Sait Faik ile ilgili bir örnekle de bunu çok iyi açıklamış Hulki Aktunç. En az kitap kadar değerliydi, o önsöz de benim açımdan.
Her öyküde bir kadın karektere rastlıyorsunuz. Aslında kadın haklarını savunan, sorunlarını dile getiren güçlü bir kadın olduğunun bilincindeydim. Uzun zamandır takip de ediyordum kendisini. Hatta bu haftasonu burda bir imza etkinliği de var. Onu da sabırsızlıkla bekliyorum. Bu öykülerde çok başarılı olduğu iç monolog tekniğini daha ilk tecrübesinden konuşturmuş. Kadın sorunlarını dile getirmiş ve her karekteri yaşıyor gibi yazmış. Benim en çok beğendiğim öykü Yedi Ağlı Don adlı öykü oldu. Dini tarikatların ta 2000'li yıllardaki etkisinden bahsetmiş, daha doğrusu kadınlar üzerindeki etkisinden bahsetmiş. Bunların iç yüzünden, insanları nasıl etkisi altına aldığından çok başarılı bir şekilde bahsetmiş. Karekterin alevi olması detayıyla da kısa da olsa bu toplumun bir yarasına daha değinmiş. Ben çok severek okudum tüm öyküleri, yalnız tabi konu kadınlar olunca bazı terimlere daha çok yer verildiğinden biraz yabancı gibi kaldım. Ama yine de anlayarak ve hissederek okudum. Sizlere de tavsiye ederim.
Şiir sevmediğinizi dile getirdiğinizde insanlar bunu anlamakta güçlük çekiyorlar. Ben de bunu anlamıyorum. Ben kafamı uzun süre meşgul edecek, kurgusuyla herhangi bir anda aklıma düşüp bana yine aynı duyguları tattıracak uzun metinleri daha çok seviyorum. Tabi ki şiiri küçümsediğimden değil, belki hiç okumadığımdan, belki üzerinde yoğunlaşmadığımdan şiire karşı soğuğum.
Her neyse Ali abiyi eskiden bir dergide takip ediyordum. (Şu aralar dergi okumayı da en aza indirdim,tek dergiyi takip ediyorum, daha verimli olması açısından.) Yazarlarla ilgili çok güzel, özenle hazırlanmış metinlerini severek okumuştum. Halen de sosyal medyadan severek takip ediyorum kendisini. Günümüzün önemli yazarlarından birisi olduğunu düşünüyorum. Bu şiir kitabını da ilk çıktığında kitaplığıma eklemiştim. O zamanlar da bir göz atmıştım. İçerisinde çok sevdiğim, hikayesi olduğunu sezdiğim şiirlere rastlamıştım. Bugün de tamamını okuyup bitirmek istedim ve pişman olmadım. Çoğunlukla kırgınlığını, insanlarını dile getirdiği şiirlerini severek okudum. Kelime hazinesine de gerçekten hayran kaldım. Rastlamadığınız kelimelerin, ilk etkisi üzerinizde bambaşka bir etki yaratıyor. Ben genel olarak severek okudum, tavsiye ederim. İyi günler :))
Herkese merhaba. Thomas Bernhard çok sevdiğim, bilgi birikimine güvendiğim bir hocamın da deyimiyle "eski ustalardan", dili yoğun olanlardan bir yazar. Okurken bana biraz ağır kaçacağını söylemişti ve gerçekten de öyle oldu. Sanki Bernhard karşınızda da tüm fikirlerini, karşı olduklarını, sahte politikayı, insanın giderek kendinden uzaklaşması ve sevgiyi, umudu kaybetmesini, ölüme giden yolda bir insanın nasıl yaşarken çürüdüğünü acımasızca aktarıyor.
Ana karekterimiz uzun yıllardır Mendelssohn Bartholdy hakkında bir müzik yazısı yazmaya çalışıyor. Tüm kurgu da bu çalışmanın etrafında şekilleniyor. Kendine mezar ettiği evi, tamamen zıt fikirlerde olduğu ablası, hayatı sorgulaması, yaşama dışarıdan bakması, şehirlerin ruhu, müziğin hayatımızdaki önemi, burjuva sınıfının (kendisine ve ablasına da yüklü bir miras kaldığından para sıkıntısı yok) kendi içini rahatlatmak için girdiği yollar, yapmacık insanların iğrençliği, siyasetin ne emellerde kullanıldığı ve sonda bahsettiği geçmişte tanıdığı bir kadının acı hikayesiyle çok sağlam bir kurgusu var. Evet dili yoğun ve birazcık ağır olsa da severek okudum. Kendimi bir kez daha sorgulamamı, donup kalmamı sağladı. Mutlaka bu yazarla tanışın derim ben, iyi günler...
Bu kitabın beni doyurduğunu söylesem yalan olur. Ferit Edgü'den okuduğum diğer minimal öykülerde daha somut, yerli yerinde anlık karekter ve mekanlar vardı. Ama bu kitaptaki minimal öykülerde sanki sadece sözcükler varmış gibi geldi bana. Sözcüklerin kafamda oluşturduğu veya oluşturamadığı resimlerden dolayı sanırım pek ısınamadım. Aslında bir diğer problemi de okuyup bitirdikten sonra sadece sözcüklerin sihrini ve her sesin bir anlamı, bir çağrışımını anlatmak istediğini kavrıyorsunuz. Ama öykülerdeki karekterler o kadar yabancı ve uzak geliyor ki inanmak gelmiyor içinizden. Benim açımdan garip bir kitap oldu. Sanırım biraz daha alışmam gerek bu minimal öyküye. İyi günler...
İçerisinde 5 farklı öykü bulunduran bir öykü kitabı "Gecenin Gecesi". Kitap ilk çıktığında almış ve kitaplığıma koymuştum. Fazla da geciktirmemek adına da bugün okuyup bitireyim dedim. Yayınevinin de çok iyi iç tasarımıyla, her öykünün başındaki resimlerle daha da çok sevdim.
Uzun ve büyüleyici kelimelerle donanmış cümleleriyle, tam alıştım, keşke daha da uzasa, hep devam etse derken birden kendimi teker teker öykülerin sonunda buldum. Garip sonlarıyla ve daha başlangıçtan itibaren içine alan kurgusuyla da hayran bırakıyor. Yazarı bizden biri olduğu için de hiç yabancılık çekmedim hissetmekte. Ben genel olarak severek okudum. Ama tam bir kurgu bekliyorsanız, sonu ve başıyla uyumlu öyküler bekliyorsanız tavsiye etmem. Ama öykü okumayı seviyorsanız mutlaka tavsiye ederim. İyi günler...
Bazı kitaplarım, onları okuduğum süre içinde yaşadığım bazı şeylerle özdeşleşir. Ve o kitabı her hatırladığımda zaman şeridi gibi gözlerimin önünden geçer o arada olanlar. İşte Bülbülü Öldürmek de öyle bir kitaptı benim için. Bu da kitaba duyduğum sevgiyi daha da katladı.
Roman Maycomb adında bir kasabada yaşayan, annesi o doğduğunda ölmüş ve babası(Atticus) avukat olan olan Scout adında 9 yaşında bir kızın gözünden aktarılıyor. Tabi bir de abisi Jem var.Büyüme süreçlerinde yaşadıkları birçok macera, dostluk, komşu ilişkileri ve yaz süreçlerinde yanlarına gelen Dill'le hikaye akıp gidiyor. Bu arada babasına gelen bir davayla da roman tam olarak başlıyor. Bu dava siyahi bir adamın, bir beyaz kıza tecavüz ettiği iddialarına dayanan bir dava. Ama işin aslı bambaşka. Bu dava sürecinde ırkçılık, insanlarla arası ilişkiler, iyi-kötü ayrımı, haksızlık gibi konulara çok çarpıcı ve duru bir şekilde yanıtlar veriyor yazar. Yapılan durum değerlendirmeleri, savunma süreci ve daha birçok etkileyici bölümleriyle beni çok etkiledi. Vicdan denen duyguyu tekrar tekrar hatırlattı. Ben çok sevdim ve mutlaka okunması gereken bir eser olduğunu düşünüyorum. İyi günler...
Böyle bir son nasıl yazılır?
Kitaplığıma ne zaman, nerden girdiğini bilmediğim bir kitap Ölü Ozanlar Derneği. Ama iyi ki bir şekilde buluşmuşum bu kitapla. Son 30 sayfaya kadar normal bir şekilde ilerlerken, öyle etkileyici, öyle hüzünlü bir son yazmış ki yazar, yutkunup kalıyorsunuz bitirdiğinizde. En başından başlamak gerekirse katı kuralları olan Welton Akademisi'nin bir döneminde yaşananlara şahit oluyorsunuz. Ezberleri bozan, çocuklara hayatın önemini, anı yaşamanın, kendi isteklerinin peşinden gitmenin ve yeni bakış açıları kazanmanın önemini öyle güzel veriyor ki yeni İngilizce öğretmeni Bay Keating, unuttuğumuz, bugünlerde kimsenin hatırlamadığı bu güzel duyguları tekrardan hatırlatıyor. Ölümün var olduğunu, verimli bir hayat geçirmenin önemini anlatıyor en ince ayrıntısıyla. Şiirleri, aşkı ve hayatı güzelleştiren daha nice duyguları en güzel şekilde veriyor. Ve en başta da belirttiğim gibi öyle çarpıcı bir sonla bitiyor ki, duygulanmadan edemiyorsunuz...
Herkese merhaba. Bir ödev için araya sıkıştırıp pdf olarak okuduğum bir kitap Sokrates'in Savunması. Platon tarafından, Sokrates'in ağzından yazılmış. O sırada çünkü mahkemede onu dinleyenler arasında Platon da varmış. Sokrates yüzyıllar öncesinden öyle zekice ve etkileyici bir savunma yapmış ve kendini savunmuş ki hayran kalmamak elde değil. Kendini tanrıtanımazlıkla, gençleri kışkırtmakla suçlayanlara en iyi şekilde, örnekler ve gerçeklerle cevap veriyor. Ölümden korkmadığını her seferinde belirtip, erdemli onurlu bir insanın sonuna kadar fikirlerini savunması gerektiğini söylüyor. Omurgasızca davranmamak gerektiğinden, düşünmemiz sorgulamamız gerektiğinden bahsediyor. Ölüm hakkında düşünceleri ve sondaki çocuklarının ileride yalnış yollara saparlarsa onları kendi yaptığı gibi sorgulamaları ve onlarla uğraşmaları gerektiğini söylesiği son bölüm de olmak üzere genel olarak çok iyi bir kitaptı. Ben çok beğendim. Sorgulamak ve düşünmek istiyorsanız mutlaka yüzyıllar öncesinden gelen bu savunmayı okuyun.
Mine Söğüt'ü bir süredir köşe yazılarından ve programlarından takip ediyordum. Çok düzgün ve güzel diksiyonuyla hayran kalmıştım kendisine. Yeni kitabı hazır çıkmışken, kitaplarıyla da tanışayım dedim ve hiç pişman olmadım. Kendi farkını tüm öykülerde incelikle gösteriyor. Kitap 4 bölümden oluşuyor ve bu bölümlerde çeşitli garip hikayeler
Herkese merhaba. Sadık Hidayet'le Kör Baykuş kitabıyla tanışmıştım. İntiharından önce yazdığı son 2 iki kitaptan biri olan bu kitap da uzun süredir sırasını bekliyordu. Ve nihayet okudum.
İlk öykü ve aynı zamanda kitaba ismini veren Aylak Köpek dışında tüm öyküler çok çarpıcı, usta işi, çok iyi öykülerdi. Konular ilmek ilmek işlenmiş, çok iyi bağlanmıştı her biri kendi içinde. Hele ilginç bir arkeolojik kazının anlatıldığı öyküde, sonu öyle güzel, ustalıkla bağlanmıştı ki, donup kalmıştım yerimde.
İntihara giden yolda Sadık Hidayet, kasvetli, umutsuz, dünya sıkıntısı çektiği düşüncelerini çok iyi aktarmıştı. Hele son öykü "Karanlık Oda"da daha da açık ifade etmişti. Kendini penceresiz, duvarları kırmızı, bir eve hapsetmiş bir adamın, son defa dışarıya çıktığı zaman tanıştığı bir kadınla diyalogları çok etkileyiciydi. Umarsız, tembel, kendi içini anlamak isteyen, insanların yapmacık hallerinden kaçıp bir ana rahmi tasvirinde bir oda kuran o adamla sanırım kendini anlatıyordu Sadık Hidayet. Gördüğü 2. Dünya Savaşıyla, insanların yozlaşmasıyla beraber kaçışın ve intiharın tek yol olduğunu düşünmesinin pek de anormal olmadığını anlıyorsunuz bir bakıma.
Etkileyici, farklı ve usta işi öykülerden oluşan bu kitabı es geçmeyin derim ben. İyi günler :))
