Gerçek sevgide hiçbir zaman kontrol yoktu. İnsan sever. Aniden, çoğu zaman nedenini bilmeden. Astrologlar gezegenleri, din adamları kaderi, edebiyatçılar romantizmi, pragmatikler koşulları, depresifler can sıkıntısını…herkes bir şeyleri sorumlu tutar bir başkasına karşı hissettikleri sevgiden ama sorumlusu ya da nedeni ne olursa olsun, bedenimiz tarafından üretilmiş en muhteşem kimyasallardan biridir sevgi. Varoluşun sırrıdır.
Ne demiştik: Aşk toplum tarafından kabul görülen tek delilik değil miydi?
Sayfa 388
Güç el değiştirse de, gücün kıyısında var olmanın formülü binlerce yıldır nesilden nesile geçmiş bu yalakalardaydı.
Reader Follow Recommendations
“Kaybettiğin sevgiyi senden alana hissettiğin nefret, en büyük zehirdi.”
“Hepimiz kendi zannımızda, kendi ‘yarattığımız’ bir Allah tanımı ile yaşıyoruz.”
Ülkü’nün eli, Selim’in parmaklarının üstünde durduğu o kısacık anda evrende bir yerde güneşler doğmuş, o güneşler yeni galaksiler doğurmuştu sanki..ikisi de yaşadıkları o anın büyüklüğüne yemin edebilirdi, evrenin zihinlerinde olduğunu bilmeden.
Sayfa 131
Gerçekliğin önünde küçük bir zerreydi insan ve İlmiye hayatında ilk defa, zerrelerden oluşan o dev gerçekliğin bir parçası gibi hissederken öyle bir duyguya vardı ki… o duyguda ışık vardı. Fark edince ışık olursun.
Sayfa 104
İlla taraf tutacaksan tek bir taraf olduğunu, yaşamın tarafında olduğunu unutmayacaksın! İnsan olmak, asıl önemli olanın ne olduğunu anlamakla başlar ve asla unutmamakla şekillenir.
Sen, insan olmayı başarabilmek için doğduğunu anlamadıysan, hangi dine inandığının hiçbir anlamı yok.
Allah’ın canıydı hayvanlar, bedellenmiş yaşamın en iyi niyetli varlıklarıydılar.
Sayfa 59
Olmak istediği kişiyi bilen biri daima özünü hatırlardı.
Göz göze geldiler.
Bir bakışın binlerce kelimeye değdiğini ikisi de o an ilk kez deneyimledi.
Sayfa 47