roj bihurin
demsal, sal
çend caran kulîlk vekir darbehîvê
heyvê xwe çend caran nû kir
nayê jimartin mehrûmê
tu nehatî!
Berken Bereh
sîng û berên hineyi
li zinaran wer bûn
li newalan likumin
pijiqîn, hûr hûr bûn
xuricîn mîna stěrkan
ne helbestek ket para wan
ne kêlek bo gora wan
tenê kêliyek be jî jiyan
berê demançê li eniya te be jî
wext heye ji evînê re
serberjêr
ji kîjan êşê diherike aramî
dixwazim pê bişom kulên xwe
Rê dûr e
Şemetok û xinzîr e ba
Çi bike pel-jarê
“êdî beytakek im di sîngê canê te de candayî.”
Sayfa 92 - avestaKitabı okudu
ev çîrok jî bi dawî bû,
wek bihara li ser soza xwe nesekinî
Sayfa 90 - avestaKitabı okudu
“her çûyîn destpêka vegereke nû ye
ku nayê zanîn li çi radiweste”
Sayfa 88 - avestaKitabı okudu
“jiyan xaçepirseke bê ferheng e; bi tenê bi êş û kulan tê dagirtin.”
Sayfa 84 - avestaKitabı okudu