Berke Sarıtaş
@berkesaritas
•Psikoloji • Felsefe •Astronomi
~Bireyci naturalist
• Psikoloji Lisans- okuyor
İzmir
8 reader point
Joined on August 2022
Sabitlenmiş gönderi
Nihilist olabiliriz ama asla intihar edecek seviyede değil. Biz pragmatikler olarak nihilizmi sömürürüz bu yüzden koyuların bizi yerden yere vurması bizim için zevklidir ve haklarıdır. Bizler Yaşamak için Nihilizmi savunuruz onlar ise ölmek için nihilizmi bahane ederler...
Bizce dünya bir anlam yaratmak için anlamsızdır!
Bütün bu gözyaşının sebebi gülmektir.
Bütün bu hayatın değeri dans etmeye bakar.
Bazen bir bardak kahve bile yaşamak için yeterli bir sebeptir.
Ve belki de bu hayatın en büyük anlamı her şeyden önce kahvenin var olmasıydı.
Reader Follow Recommendations
Acıdan Kaçmak
Acıdan kaçış ancak ve ancak ölümle sağlanır.
Bunun dışında yaşamanın tesellisi ise yaşamda olmanın acısını unutabilmenin yine yaşamda saklı olduğudur.
Benlik ve Nihilizm
Hayatım iki benlik üzerinde döner durur. Birincisi nihilizmi unutmuş ikincisi nihilizmi hatırlamış bir bendir.
Ruhun konuşması üzerine
İlginçtir ki beden sustukça ruh konuşuyordu.Çok konuşmak ruhun az konuşmasıydı.
Nietzsche ve Stoacılar
Nietzsche kitaplarında stoacılara karşı "sözde doğacılar" diyerek çok net bir şekilde eleştirmiştir. Ona göre Stoacılar doğanın temsilcisi değil dinlerinin temsilcisi olmuştur.Okurken çok gülmüştüm çünkü gerçekten de eleştirisi başarılıydı.
Yaşamın (s)övgüsü
Yaşama sövmek ve yaşamı övmek. Ne kadar zıt gözüküyor değil mi? Peki yaşama sövmek yaşamı övmeye yani yaşamsal ve yaşamda olana ait değil midir aynı zamanda!
Bir ruha bağlanmak o kadar büyük bir amaç ki bazen yaşamı sadece aşkla tarif ederim.Aşk dışında bazen her şeyi hiç edesim gelir...
Bulaşmak üzerine
Her şeyden önce bulunmak mı isteriz yoksa bulmak mı bir yoksa daha ile bulaşmak isteriz belki.
Belirsizlik üzerine
Hayatın ne olduğunu bilmediğimiz için yaşıyoruz daha doğrusu yaşamanın bize ne getireceğini kestiremiyoruz ve ilginçtir ki bu bizi yaşamda tutuyor.
İnsan Varoluşu Üzerine
Yaşamı asla tam bir olgu olarak sevmedim ancak ölümü de tam bir olgu olarak kabullenmedim.
Topluluk içinde yaşayanlar kendilerini aynalarda, arkadaşlarına nasıl görünüyorlarsa öyle görmeyi öğrenmişlerdir. Benim arkadaşım yok. Tenimin böyle çıplak olması acaba bu yüzden mi? Buna insansız... evet insansız doğa denebilir.
Sayfa 36 - Can yayınlarıKitabı okuyor
Bir diğer deyişle yaşamı sevmiyordum ölümden ise nefret ediyordum!
Nietzsche Üzerine
Bunca ön yargıyı bir tarafa bırakıp Nietzsche'nin Tanrıyı neden öldürdüğünü sorduk mu kendimize? Bu adamın derdi neydi diyebildik mi hiç? Birçoğumuz deli ilan edip geçiştirdik gözlerimizde o adamı!