Yalnızlık
“Berlin'de yalnızsınız değil mi?" dedi.
"Ne gibi?"
"Yani... Yalnız işte... Kimsesiz... Ruhen yalnız... Nasıl söyleyeyim... öyle bir haliniz var ki..."
"Anlıyorum, anlıyorum... Tamamen yalnızım... Ama Berlin'de değil... bütün dünyada yalnızım... küçükten beri..."
"Ben de yalnızım..." dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak: "boğulacak kadar yalnızım..." diye devam etti, "hasta bir köpek kadar yalnız..."
Friedrichstrasse metro durağında, Batı Berlin'de, insanlar trene aktarma yapmak için kalktıklarında bir sarhoş bağırıyor:
-Ne diye ayaklanıyorsunuz? Ayaklanma mı var?
(Akılsız biri alkolik olmadı şimdiye kadar.)
Doğu Berlin'deki halk mutfağında karşımda yaşlı hasta bir Doğu Berlin'li kadın oturuyor.
- Kocam savaşta öldü, iki oğlum da savaşta bombalandı.
(Anlaşıldı. Bundan sonraki savaşlarda aile boyu bombalar çıkacak, aile fertleri nerede olurlarsa olsunlar bulunup öldürülecek.)
Şairlerin söylediği gibi, "Paris güzel bir salon, Londra güzel bir park, Berlin güzel bir kışla ama İstanbul güzel bir şehir" idi.
Sayfa 56Kitabı okudu
