Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Besondur

“Peki, içeri girebilir miyim?” dedi Pip, alt dudağını büzüp gözlerini iyice kısarak takındığı yalvaran ifadesiyle. Babası, bu yüz ifadesinin kabız olmuş gibi görünmesine yol açtığını söylüyordu.
Reklam
“Üzerimizdeki laneti tarihe gömmek istiyorum. Büyümü esir eden kafesi paramparça etmek istiyorum. Kralım tüm kalbiyle benim olsun istiyorum.” Arkadaşımın dudaklarına hem sevimli hem de öfkeli bir tebessüm yayıldı. “Çalışmalara başlayalım öyleyse.”
Vasat bile sayılamayacak bir büyüyle beni alt edebileceğinize, o kadını bir an için bile olsa karım zannedeceğime gerçekten inanmış mıydınız?” iblis vampire doğru eğildi. “Kraliçemin gücü bir okyanustur ve sen sadece bir damlasına şahit oldun. Seni önce ben gebertmezsem, o gebertir. Şimdi siktir git çemberimden! Savaş başlatmaya niyetin yoksa da bir daha gelme.”

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Eylemler daha kıymetliydi. Küçük yalanlardan ibaret olabilecek sözlerden çok daha büyük anlamlar taşıyorlardı.
“Teşekkür ederim.” Son bir kez sıktıktan sonra elimi bıraktı. “Bu yaptığım, tabii ki kendi çıkarım içindi. Öyle hemen minnettar olma. Senden hâlâ pek hoşlanmıyorum.”
Reklam
Dudağım isteksizce büküldü. “Sen Öfke Hanedanı’ndan olduğuna emin misin? Hani bilmesem, Narsisizm Hanedanı’na ait boş gezenin boş kalfası, üstsüz dolanan bir taburun generali olduğunu düşünürdüm.”
İnsanların, sevmedikleri şeylerin suçunu şeytana atmak gibi tuhaf bir huyları vardı. Bizi din diri yanarken seyretmekten keyif alanlar insanların ta kendisiyken kötülüğü bize atfetmeleri son derece ilginçti.
Bu evde kimsenin parlamış mısır görmediğine oldukça emindim. Garajda patlayıcılarımız, birkaç kasa el bombamız ve bir ton mühimmatımız vardı. Fakat patlamış mısır yoktu.
Başımı kaldırıp Rus suç örgütünün tepesinde duran adamın -tuhaf dalaveresindeki rolümü oynayamazsam beni öldürme tehdidinde bulunan adamın- gözlerine baktım ve karnımda yine kelebek sürüsü uçuştu. Yüce Tanrım, kafamı kontrol ettirmem gerekiyordu, çünkü normal bir insan gibi korkmak yerine ona kapıldığımı hissediyordum.
Belki hala bana odaklanmış halde olan kara ve delici gözleri o şeytani havayı veriyordu ya da arkamı dönüp tüymek istememe sebep olan şey bakışlarıydı. ilkel bir tepki olmalıydı; Avın, bir yırtıcının dikkatinin merkezinde olduğunu bilinçsizce hissetmesi gibi
Reklam
Babama baktım ve ellerimi saçlarımın arasından geçirdim. "Harika. Tuvalete gidip öğle yemeğimi kusacağım, beş dakikaya içinde kapıda buluşurum."
Kişisel duygular politika, resmi kararlar ya da iş anlaşmalarına karıştırılmamalı.
Pek sevilmediğim sonucuna varmıştım. Her nedense bu duygu beni hoşnut etti.
Haşhaş Savaşı
Yöneticiler, ülkesini kurtarmak için ellerinden geleni yapmalıdır. Bu sorumluluktur. Ülkenin kaderini elinde tutuyorsan, halkına karşı sorumluluğunu üstlendiysen, o zaman hayatın senin değildir.
Sayfa 285Kitabı okudu
Fakat ben hep yalnızdım. Aslında şimdiye dek buna alışmış olmalıydım ama yalnızlığın alışılacak bir şey olduğunu sanmıyordum
Sayfa 23 - pegasus yayınlarıKitabı okudu