BEYAZ DİLEKÇEDEN..
Rahman Ve Rahim Olan Adına Sığınarak,
Açtım İki Elimi, Kor Gibi İki Yaprak.
Bir Edep Ölçeğinde Umutlu Ve Utangaç,
İşte Dünya Önünde, Benim Ruhum Sana Aç.
Bu Seyriyen Ellerle, Senden Seni İsterim,
Senden Seni İsterken, Canımdan Çıkar Tenim.
Sana Âşık Ruhumdur, Merceği Yakan Işık
Gözlerim, Cemalini Görmeden De Kamaşık
Mü’minlere karamsarlığı sen yasakladın
Umutluyum
Bütün mü’minlerin günahlarını bağışla
Benimkini de Sana kul
Peygamberine ümmet olmak yeter bana
Kabul eyle şanı yüce Allah’ım
Sana dilekçemi sunuyorum..
Aşkın ne olduğunu ayçiçeği anlatır,
Sevgilinin yolunda düşmeyen baş baş mıdır?
Kalp Allah’la olmalı muhabbet tezgahında,
Aşkla dokunmamışsa o kumaş kumaş mıdır?
.
“İstanbul'un orta yeri sinema
Garipliğimi, mahzunluğumu duyurmayın anama”
Böyle diyordu bir Şiirinde Orhan Veli
Demesine ben de derim amma
Benim anam duymaz
Çünkü benim anam öldü
Salavan dağına bakan bir mezarlığa gömüldü
Benim sinemamda
Artık anamın filmi oynamaz
Ben sıradan bir filimde oynuyorum
Kendi filmimde
Jenerikte adım küçük harflerle yazılı
Kendi sesimle ve irticalen konuşuyorum
Kendi kendime
Gün batımı çığlık çığlığa son kuşlar
Ufuklar bir gelincik kızılı
Açmışlar göletin kapağını
Gece karanlığı doludizgin gelir
Biraz sonra burada
.