Kar eriyince beyaz kalır mı gece?
Umut tükenince yine çarpar mı bir kalp?
Ah düşünce gülümser mi çocuklar?
Düşler bitince başlamaz mı kabuslar?
Kar eriyince beyaz kalır mı gece umut tükenince yine çarpar mı bir kalp? Ah düşünce gülümser mi çocuklar? Düşler bitince başlamaz mı kabuslar? ..
Lakin Yetersiz – Beyza Bayyar
Bu kaçıncı yolculuğum bilmiyorum.Kaçıncı son,kaçıncı başlangıç…Ve kaçıncı paragraf başı bu hayatımın sahi? Bilmiyorum. Bilinmezliğin o buhranlı dünyasında her geçen gün biraz daha eriyorum. Eriyişimi duyulmayan çığlıklar cümbüşü süslüyor. Kokuları unutmaya yüz tutarken düşlerim, umut koksun istiyorum ellerim. Bundandır belki , fırsat buldukça taze çiçeklere el sürüyorum. Kafamı kaldırıp tepemdeki büyüleyici sonsuzluğu izliyorum. Biraz iyi geliyor sanki. Lakin yetersiz. Daha fazla umut dolmalı ciğerlerim. Belki yanlış yerdeyim bunun için. Farklı düşler peşinde koşmalıydım. Farklı sevda hikayeleri dinlemeli, farklı türküler mırıldanmalıyım. Başka başka şiirler ezberlemeliyim belki de… Annesinin eteğini ansızın bırakmış, kalabalıkta onu kaybetmiş, korku dolu bakışlarla etrafına bakınan küçük bir kız çocuğu gibiyim bugünlerde. Annemi değilde kendimi kaybetmişim sanki. İnsan kendini arar mı peki? Nasıl bulur yitirdiği kendini? Nasıl bulur kimseciklerin bilmediği, üstünde beyaz dantellerin bile sarı rengine çaldığı kilitli dolaplarda saklanan o tozlu anıları?