320 syf.
3/10 puan verdi
Hikayeyi çok zayıf buldum. Karakterlerin aşklarının ölçüsünü bilmiyorsunuz,ne zaman aşık olduklarını,nasıl veya neden aşık olduklarının hiçbirini bilmiyorsunuz. İyi anlatılmamış. Çok basit bir kurgu. Carter lise yıllarında da aşıkmış ama bunu atlamış,basit bir olaymış gibi sadece dillendirmişti. Mac açıklanamayan bir nedenden(yazar annesinden kaynaklandığını ortaya sürdü ama hikaye ile annesi bağdaşmıyor)kendisini aşka layık görmüyor. Arka kapakta arkadaşlıktan bahsediliyor fakat içerikte sadece birbirlerini dinliyorlar. Parker,Carter ile görüşmeye gideceğinde niye gitti ne konuştu ki diyorsunuz. Her şeye rağmen ben Emma'nın hikayesini merak ettiğim için 2.kitabını da okuyacağım. Bu kitabı okusanız da okumasanız da olur.
"Gelin" serisinin ilk kitabı olan "Beyaz Düşler" düğün organizasyon şirketi kuran ve hepsinin ayrı yeteneği olan 4 çocukluk arkadaşından, fotoğraf çekimi yapan Mac ve Üniversite Profesörü Carter aşkını anlatıyor. Fikir güzel, hikaye daha ilginç ve renkli anlatılabilirdi diye düşünüyorum.
Nora Roberts kitaplarını sorgusuz aldığım ve beğendim bir yazar. Çoğu zaman hayal kırıklığına uğratmaz beni. Bazı kitaplarında, bu kitabında da olduğu gibi acaba bir başkasına yazdırıp kendi imzasını mı atıyor diye düşünmeden edemiyorum. Sanki kitapları iki gruba ayrılıyor. 'Beyaz Düşler' kendi kalemini ve kurgu tarzını yansıtmayan sadece birazcık bulaştığı bir kitap olmuş. Serinin 2. kitabı da elimde, okuyalım bakalım o nasıl?
"Bu kitapta yer alan şahıs ve mekanların gerçekle alakaları tamdır. Kahramanları hep yanlış ata oynayanlardır. Kediler, kadınlar, muhabbet kuşları, gözyaşları... hepsi sahiden vardır ve bir dönem yaşamışlardır. Şiirden hazetmeyenlet, Grapon Kağıtları'nı yılbaşı ve diğer ehemmiyetli günlerde evi süslemek için kullanabilirler ya da bir ruh
Okuduğum ilk ve son Nora kitabı olarak kalacak benim için. Aslında bir kitaptan yola çıkarak böyle bir yorum yapmam doğru değil ve sevenlere de saygım sonsuz ancak Nora'nın yazdığı konular bana göre değil. Kitapta karakterlere ısınamadım. Bana fazlasıyla tozpembe geldi.
Saplanıp kaldık düşlerimize sevgili Gatsby. Hayatımızı düşlerimize adadık. Ve onlar bize sırtlarını döndüler, bir hiçmişiz gibi. Hayalini kurduğumuz o harika gelecek, asla göremedik ve göremeyeceğiz. Umut; kendimize söylediğimiz bir beyaz yalan, acınası bir teselli... Ve sislerin arasından sıyrılan gerçek, baş edemeyeceğimiz kadar acı veriyor. Kınanmayı ve unutulmayı hak ettik.
Olmadı sevgili Gatsby... Hayat düşler kadar güzel değil.
Mavi rüyalar biriktirdim adina
Kutsal Kudüs kadar sevdalı rüyalar
Savaşsiz bakışlar bıraktım şehrine
Sabah pencerene konacak beyaz güvercinler
Sokaklarına zıplayan ayaklar bıraktım
Düşler biriktirdim adına söylenen türkülerde
Gecesiz gündüzleri bıraktım düşlerine
Korkma mavi yürekli çocuk
Gökyüzü maviligini umudundan almış
Sana korkusuz türküler
Korkusuz çocukluğunu veriyorum
Hayat bayramdir nefes alisinda
Korkma mavi düşlü çocuk
Sen umut sen aşk sen dua sen kıymet
sen hayatın ta kendisi.
Mavi düşlü çocuk sen haykirilan gökyüzüsun.
(Adına çok cümleler dökmek ister yüreğim ama yürek buruk yurek yangın yeri affedin MAVI DUSLU ÇOCUK BU BURUK YUREGI)....
