Ve nihayet, sanki bütün bu dünya, güçlüsünden zayıfına bütün sakinleriyle ve sefil kulübelerden bu dünyadaki güçlülerin zevklerine uygun, altın kaplamalı saraylarına kadar bütün evleriyle, bu alacakaranlık içinde fantastik, büyülü bir diyara, düşler alemine gidiyor, sırası gelen duman olup lacivert göğe karışıyordu.
Sayfa 201Kitabı okudu
Unutulmuş Düşler
Ben diğer kızlar gibi, onların mutluluk özlemlerini gerçeğe, sessiz tahminlerini tatlı bir tecrübeye dönüştüren ve onların kavrayamadığı ama kızgınlıklarının üzerine gölgesini düşüren, onlar bekledikçe giderek daha da tehditkar hale gelen o belirsiz, tanımlanmamış acılarından azat eden beyaz atlı prenslere hiçbir zaman inanmadım...
Sayfa 33
Bakın, şu bin bir çeşit maceraya, şu uçsuz bucaksız, heyecan dolu düşler geçidine bir bakın. Belki de neyin hayalini kuruyor diye soracaksınız. Ne gereksiz bir soru! Elbette her şeyin…
Düşler biriktiriyorum
Emanet uykularla....
Yeni anlamların
İhtimallerinde
Kayboluyorum...
Farklı bahaneler
Buluyorum yaşama dair
Sözlerle anlatılamayan....
Ufak dokunuşlarla
Yüreğime hatırlatıyorum
Cebimdeki hayalleri....
Kalbimin hizasından
Karanlığı delip geçiyorum
Yansıyan gölgelerin ardındaki
Beyaz sabahlara...
KALBİMİN TEBEŞİRİYLE
Ne oldu senin Amerika'na, ey Walt Whitman?
Büyük bir aşkla şarkısını yaktığın demokrasiye ve güvenmediğin o kurumlara?
Ne oldu inandığın çocuklarına, torunlarına? Oysa sağa sola yalpalanıyorlar teknokratların gölgesinde ırkçılığın lağımlarında beyaz solucanların büyüdüğü.
Amerika senin o eski Amerikan değil artık. Bu yüzden yazıyorum adının üzerine sıkılmadan, çekinmeden ey baba Whitman, kalbimin teberişiyle Vietnam sözcüğünü.
Sayfa 41
Mucizelere inanan, gerçekliğin ilk nefesiyle uçup gidecek olan narin, küçük beyaz çiçeklere benzeyen düşleri olan bir kızın yüreğini kadınlar anlayabilir mi?