Hayır, cesaretim değil, halim yokmuş.
Aptal oldukları için başlarının üstünde gezinen yıldızlara bakıp düşünmüyorlardı, aptal oldukları için öğrenecekleri şeyin önce neye yarayacağını soruyorlardı, aptal oldukları için ayrıntılara değil özetlere meraklıydılar, aptal oldukları için birbirlerine benziyorlardı
“Alakamızı uyandıran bir kimseyi, bize meçhul ve meçhullüğü derecesinde cazibeli bir hayatın unsurlarına karışmış sanmak ve hayata ancak onun sevgisiyle girebileceğimizi düşünmek bir aşk başlangıcından başka neyi ifade eder?”
Kehanet bir soytarılıktır, ama aptallıkları etkilemekte güzel güzel kullanılabilir.
Sayfa 100Kitabı okuyor
Kendini hor gördüğü için beni hor göremiyordu artık
Sayfa 76Kitabı okuyor
*
Aynaya bakarken nasıl görünüşünü görüyorsa insan, kendi düşüncesinin içine bakarak da özünü seyredebilirdi.
*
Sayfa 71Kitabı okuyor
*
İnsan, seçtiği hayatı sonradan benimseyecek kadar sevmeli.
*
Sayfa 69Kitabı okuyor
Önceden belirlenmiş bir hayat olmadığını, bütün hikayelerin aslında birer rastlantılar zinciri olduğunu birçokları bilir.
Sayfa 11Kitabı okuyor
“İnsanın kim olduğunun ne önemi var derdim, önemli olan yaptıklarımız ve yapacaklarımızdır.”
Severek ezberlenmiş bir kitabın sevgili kelimelerini hatırlar gibi geçmişimin renklerini hatırlayayım.
Sayfa 12
Bütün gün taş topladıktan sonra akşamları gene zincirlerle birbirimize bağlı zindanımıza dönerken İstanbul’un güzel şehir olduğunu, ama insanın burada köle değil, efendi olması gerektiğini düşünürdüm.
Önceden belirlenmiş bir hayat olmadığını, bütün hikâyelerin aslında birer rastlantılar zinciri olduğunu birçokları bilir.
Aynaya bakarken nasıl görünüşünü seyrediyorsa insan, kendi düşüncesinin içine bakarak da özünü seyredebilirdi.
Her şeyi birbiriyle ilgili görmek, sanırım günümüzün hastalığıdır.
"insan, seçtiği hayatı sonradan benimseyecek kadar sevmeli."