Şarabi
Beyoğlu’nda gezerim
gözlerimi süzmeden
şaraplarımı içerim
hiç doktora sormadan
Beyoğlu’nda şarabi
hoş geldin feran’ağbi
yüreğim pek harabi
Beyoğlunda bir tramvay
Raydan çıkmış vay
Sensiz bunca yıl nasıl yaşadım ahh
Vay ki ömrüme vay...🎶
Darülelhan’ın (Konservatuvarın) alaturka kısmında ud eğitimi alan Neriman, mensup olmakla iftihar ettiği Doğu kültürünü çok seven babası Faiz Bey’le on beş yaşından beri Fatih semtinde oturmaktadır. Yine bu semtte tanıştığı, babasına çok benzeyen ve Darülelhan’da kemençe eğitimi alan Şinasi ile yedi yıldır nişanlıdır. Bütün mahalle, tahammül sınırlarını zorlayan bu nişanlılık ilişkisinin evlilikle bitmesini beklemektedir. Ancak Neriman’ın Darülelhan’da tanıştığı Macit, onun içinde yer etmiş Batılı bir hayat yaşama isteğini uyandırır. Neriman, Beyoğlu’nda, Harbiye’de yaşanan ışıltılı hayat tarzına imrenerek yaşadığı muhitten, evlerinden, babasından, Şinasi’den ve hatta doğuyu temsil ettiğini düşündüğü kedisinden bile nefret etmeye başlar. Tramvay yoluyla birbirine bağlanan ama birbiriyle bağdaşması mümkün olmayan iki semt, Fatih ve Harbiye, aynı coğrafyada yaşanan bir kültür ve zihin geriliminin cepheleridir. Türk edebiyatının en üretken kalemi Peyami Safa, televizyon dizilerine de konu olan Fatih-Harbiye romanında toplumumuzun yaşadığı asrîleşme (çağdaşlaşma) sancılarına eşyalar, şahıslar, kurumlar ve mekânlar üzerinden ayna tutmaktadır. 
Fatih Harbiye 
Peyami Safa
Birsen Tezer, Hüsnü Arkan- Öyle bir rüya
Beyoğlunda bir tramvay, raydan çıkmış vay. Yıkıldı gitti içimizdeki saray. Vay ki aşkımıza vay...