Gecenin karanlığına mı koşar insan,
gece mi koşar insana doğru?
İnsan kendi ayaklarıyla mı girer hapsine, hapis mi onun ayaklarına kurulur? Çırpındıkça daha mı çok hapsolur insan, Yoksa hapsoldukça mı çırpınır?
Beyza Alkoç
Bu gece bir karar gecesiydi. Bu gece bir sorgulama, ölçme biçme, tartma gecesiydi.
Bu gece duygular konuşacak, mantık konuşacaktı ve bu gecenin sonunda belki de hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı...
Kumru çaresizce etrafına bakındı. Uraz ayakta kalmakta zorlanmaya başlamıştı. Elini kapının yanındaki duvara koydu ve başını da eline yasladı. Kumru derin bir nefes alıp elini
uzattı ve Uraz'ın koluna dokunup başıyla içeriyi gösterdi.
"Hadi gir," dedi sessizce, "Konuşalım."
Eren, Nisan ve Bulut Araz tarafından aşağı indirilirken Uraz Kumru'nun kapısında kalmıştı. Kumru ise tam olarak ne yapacağını bilemiyordu. Karşısındaki adama dair emin olduğu tek şey kalbindeki sevgiydi.
Kumru Uraz'ı seviyordu. Uraz da Kumru'yu.
Yine de bu, bir arada olmaları için yeterli bir sebep miydi?
"Belki de..." diyerek söze girdi Uraz, devam edemedi.
"Belki de ne?" diye sordu Eren merakla
"Belki de artık beni sevmiyor."
Kumru'nun yürüdüğü yolun birkaç kilometre uzağında bir balık restoranındaki uzun masalardan birinde can sıkıcı bir sessizlik vardı. Uraz, Eren, Bulut, Araz ve Beste siparişlerinin gelmesini beklerken Kumru'suz pek de keyifli değillerdi.
"Oğlum bak, kızdıracak bir şey mi yaptın kıza?" dedi Araz endişeyle, "Kumru böyle yapmazdı, bizi sever o."
Uraz düşünceli gözlerle masaya bakmayı sürdürdü.
"Bir şey yapmadım." dedi
O sırada Nisan elindeki telefonu masanı altına doğru sokuşturmuş, Kumru'ya mesaj yazıyordu.
"Kumruş'um bir şey mi oldu? Uraz'ın da morali bozuk. Bir sorun mu var?"
Kumru o afişin karşısında dakikalarca durdu. Neler oldu, neler bitti, neler yaşandı düşündü. İzi kalanları düşündü, ruhunun antikalarını düşündü. Komadan çıkıp iyileşmesinin üzerinden hatrı sayılır bir zaman geçmişti ama belli ki ruhu hala yaralıydı.
Oysa ki her şeyiyle iyi olduğuna, her zerresiyle iyileştiğine inanmıştı.
Yeni bir sayfa açtığına inanmıştı, oysa yeni ve boş olduğunu sandığı o kağıdın arkası önceden doldurulmuştu. Önündeki yeni sayfa kendisinin müsvedde kağıdından başka bir şey değildi.
7.Bölüm : 17 Aralık
Simsiyah bir arka planın üzerinde kocaman harflerle şöyle yazıyordu,
"ENKAZ ALTINDAKİLER - 17 ARALIK'ta EA TV'de!"
"Sizi kaybetmemizi ister misiniz?"
Yazarın AnlatımıylaKitabı okuyor
"Her zaman bir umut vardır, hiç umut kalmadığında bile."
"aşık olduğum adam benden uzakta olsa da.. dedim elimi kalbimin üstüne koyarak, "buralar hep onundur.."
Hayat bir gölgedir gezinip duran...
~Shakespeare
Sayfa 61Kitabı okuyor
Mesele hiçbir zaman etrafımızdaki duvarlar değildi; Biz içimizdeki duvarlar ile savaşıyorduk..
Sayfa 25Kitabı okuyor
Burası bizim gezegenimiz, burada her şey anını bekler.
Yağmur böyle güzel yağar mı bir daha şimdi çıkıp ıslanmazsak?