"Zaten hep en sevdiklerin açmaz mı en büyük ve kapanmaz yaraları?
Kapanmadığı gibi de her gün ısrarla kanayan yaralar. İsmi ne zaman telaffuz edilse yüreğine diken saplanır, gelmiş geçmiş tüm hatıraları film şeridi gibi gözünün önünden geçirirdi.
Yaralar, yaralayanlar, yaralananlar...
Şimdi kimse kalmamıştı. Yara sahibi olan ebediyete göçmüş, yaraları açan ömrünün baharını dört duvar arasında çürütmeye koyulmuştu. "