Günler geçerken, yara hâlâ varken, yara zaten hep varken ama kanama dindikçe, onu anlamaya başlıyorum. Benim insanları ve halleri anlama biçimim bundan öteye gitmiyor. Yeteri kadar kuruduğum noktada bir hak verme filizlenebiliyor ancak. Birilerine hak verirken bir yandan kendimi ayıplayarak küçültüyor, görmezden geliyor ve nihayetinde yok ediyor, başkalarına daha çok hak veriyorum, Sonuç olarak bütün hakları başkalarına veriyorum ve dünyanın koca adaleti böylece tecelli ediyor.