İnsanın nereye gitmek istediğinin bir önemi yok , esas olan, hayatın seni nereye çağırdığı.
Sayfa 274Kitabı okudu
Yalnızlık, seçtiğim bir hal değil, ellerimle tırnaklarımla tutunmaya çalışıp tepetaklak, yara bere içinde yuvarlandığım, suyu çekilmiş, eski bir kuyuydu. Susuz olduğu için kimseler gelip geçmiyordu yanından.
Sayfa 233Kitabı okudu
Biz zannediyoruz ki insan ölünce çürümeye başlar. Doğru değil. İnsan doğduğu andan itibaren çürümeye başlıyor. İnsanı çürüten ölüm değil, hayattır.
Sayfa 159Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Kendini anlatabilmek diye bir hurafe var, işimize geldiği için körü körüne inanıyoruz. Bu dünyada kim kime kendini anlatabilmiş ki?
Sayfa 155Kitabı okudu
Nasıl anlatsam , havada gibiydim hep. Bastığım bir toprak, tutunduğum bir dal, yaslandığım bir duvar yoktu.
Sayfa 199Kitabı okudu
