damla
@bikitapbidamla
Sokaklar,kitaplar biraz da karmakarışık huysuz insanları
Psikoloji
null, 7 Ocak
94 okur puanı
Nisan 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Neyin nesi bu yalnızlık?
Doğanın bunca güzel rengi, insanın bunca güzel gülümsemesi varken
Durup durup bizi bulmaya heves etmiş galiba
Elleri cebinde, hiç yormadan kendisini onca adrese nasıl aynı anda ulaşabiliyor?
Neyin nesi bu yalnızlık nereden doğup geliyor da kalplerimizi böylesine yakıp kavurma cesaretini buluyor kendisinde
Alıp götürüyor elimizde avucumuzda kalanları ve arsızca yeniden tanıtıyor kendisini her gelişinde
Her geldiğinde yeniden kandırıyor
Güle oynaya karşılıyor çoğumuz belki
Kalanlar elinde bir çalı süpürgesiyle bekliyor kapı önlerinde, sonraki gelişinde sanki tekrar kanmayacak gibi
Neyin nesi bu yalnızlık?
Komşu mu sizinle, arada bir kapı önünde sohbete tutuştuğunuz; yoksa canınızdan da mı öte her gece sarılarak uyuyup düşler kurduğunuz?
The weeping meadow
Gardiyan…Hiç suyum yok…Hiç sabunum yok…Hiç kağıdım yok ki çocuklarıma yazayım…
Üniformalar değişti…Gri giyiyorsun, gardiyan…Gardiyan, siyah giyiyorsun. Adım Eleni.
Bir devrimciye yataklıktan buradayım.Şimdi nereye götürüyorsunuz beni?
Gardiyan…Hiç suyum yok… Hiç sabunum yok…Çocuklarıma yazacak kağıdım yok..
Üniformalar değişti… Almanlar yeşil giyer…Sen Alman mısın gardiyan?
Adım Eleni. Bir devrimciye yataklıktan buradayım.Şimdi nereye götürüyorsunuz beni?
Aralık 1944’de ben de oradaydım,insanların kurtuluşu kutladıkları o meydanda.
Şimdi nereye götürüyorsunuz beni?Üniformalar değişti. Sen İngiliz misin gardiyan?
Kaç para mermi? Ya kan ne kadar? Bütün üniformalar aynı gardiyan…
Gardiyan…Hiç suyum yok…Hiç sabunum yok…Çocuklarıma yazacak kağıdım yok…
Şimdi nereye götürüyorsunuz beni? Adım Eleni. Yaralı bir gerillayı sakladığım için buradayım… Gardiyan…Sürgündeyim… Mülteciyim ve her yerden sürüldüm.Rıhtımda ağlayan üç yaşında bir kız…
Hiç suyum yok…Hiç sabunum yok… Çocuklarıma yazacak kağıdım yok
Okur Takip Önerileri
İnsanlık nasıl direnmeli kendi vahşiliğine?
Bu kavganın kökü nerede; basıp kibriti kazıyacağımız.
Öfke, hüzün, ayrılık, acı ve çığlık.
Korku dolu birer çift göz her bedenin üzerinde.
O sınır çizgisi bu kadar mı mühimdi ey telleri sırtlanıp "mülkünü" çeviren insan.
O sınır çizgisi mi bizi bu denli vahşileştirdi, bir yudum toprak hırsına soyunmak, yakıp yıkmak bu denli basit miydi?
Aciz ve mülklüsün şimdi.
Önünde aklının almayacağı kadar toprak.
Öyle ki en açığından en koyusuna uzanan kahvesi.
Ve pek ilgilendiğini zannetmiyorum fakat, az ilerde, tel örgünün dibindeki nehirde senden olmayan milletin kan şelalesi.
Hiç olmadığın kadar kudretlisin şimdi.
Tek kaldın.
Bir zamanlar farklılıkların, harmoninin ve renklerin olduğu koca dünyada.
Şimdi sırtlan tellerini
Çevir sahip olduğun koca dünyanın gövdesini...
Kah giderim medreseye hu çekerim Hak için
Kah giderim meyhaneye dem çekerim keyf için