Virginia Satir, bastırılmış kızgınlık duygularını bodruma kapatılmış aç köpeklere benzetir. Köpekler acıktıkça dışarı çıkmak için daha çok çabalayacaklardir; onlar çabaladıkça köpeklerin sahibi bodrumun kapısını daha sıkı kapatacak, kaçmalarina olanak vermemek için onları sürekli gözetleyecektir. Biriken kızgınlık duygusu gittikçe artar ve belirli bir noktadan sonra bu enerji kendi başına bir varlık kazanır. Bir gün gelir, kişinin kapasitesi tükenir ve uygunsuz bir yer ve zamanda birine patlar. Bu patlama birine bağırma, çağırma biçiminde olabileceği gibi vurma, kırma ve silahla ateş etme gibi saldırgan bir davranış da olabilir.
Pur ji dîna te xerîb im xanim
Jite ser ta bi qedem heyranim
Her bi can teşnelebê le' lan im
Dil di benda giriha zulfanim
Yûsufê cer'ekeşê Hicran im
Nuqteê daîreê zindan im