Şehrin ışıkları içinde kaybolup giden zaman
Bitmeyen hasret ve biri bitmeden diğeri yakılan yokluk külleri...
Asuman aşkı yalanmış parelenmiş canlarda
Yada olmayacak tek aşkmış asuman
Yolunda giden bilir kaderin
Ardından gidilmez iğnesiz ipliğin
Karamsarlık Üstüne
Söz haznem külfet olmuş dilime
Karanlığı aydınlatan güneş namahrem gözüme
Attığım her adım biraz daha dip
İşittiğim her söz beyhude bir hiç