Azla yetinebilmek elbette güçlü bir karakter eylemidir. Ancak altında başka büyük nedenlerin olmadığını da bilmek şartıyla. Örneğin yokluğun dibine zaten vurmuş olduğun için, kimse seni daha fazlasına layık görmediği için mi azla yetinmeye mecbur kalıyorsun? Ya da daha çoğuna erişmek için gereken imkan, enerji veya çabadan mahrum olduğun için mi? Dünyaya, insanlara küsüp de kabuğuna mı çekildin? Veya aslında yaşamsal aktiviteleri de azaltarak daha tatsız tuzsuz, isteksiz biri haline mi geldin?
Azla yetinelim tabii ama eğer daha iyisi, daha çoğu olabiliyorsa ve bizi yeni duygulara sürükleyecekse yine de "az" da kalmak takıntılı bir durum olmayacak mı?
Tüm bunlara verdiğin cevaplar samimi ve olumlu olarak seni hala azla yetinmeye götürüyorsa işte o zaman ne mutlu sana🤗