Eskilerin güzel bir öğüdü: "Rogan ti melius quam imperanti pareas". Yani "Buyuran, emir veren kişiden çok rica eden, istemeyi bilen kişiye itaat et" anlamında (Latince).
Düşlerle yıpranmışım ben;
Havanın aşındırdığı mermer
Bir salyangoz kabuğu derelerde;
Ve bütün gün sabahtan akşama
Gözlerim bu kadının güzelliğine takılı
Sanki bir kitap açıp
Orada resmini bulmuşum
Bakanların gözlerine şölen
Ya da dinlemesini bilen kulaklar
Duyduğu için sevinen ve bilgeliğe
Aldırmayan bir güzelin;
Oysa oysa,
Bir düş mü bu benim gördüğüm, yoksa gerçek mi?
Ah keşke karşılaşsaydık
Gençliğimin ateşi sönmeden!
Oysa düşler içinde kocuyorum ben,
Havanın aşındırdığı mermer
Bir salyangoz kabuğu derelerde.
William Butler Yeats
Bir yalancı, herkesi yalancı. Bir hırsız, herkesi hırsız. Bir onursuz, herkesi onursuz. Ve bir salih, herkesi sâlih bilirmiş. Tıpkı Mevlâna'nın dediği gibi; Bizi bilen bilir, bilmeyen de kendisi gibi bilir.
Hem ilk hem sonmuş gibi..
Böyle derdim, böyle düşünürdüm, buna sevinirdim.. En güzeli oydu. Sana neler olduğunu sorgulatacak olan en güzeldir. Bunun başka yolu vardır ama seni senin bildiğinden çok bilen, konuştuğun ama anlamadığın kalbinin, dilini bilen bir işleyiş var. En kötüsü bu dediğine en güzeli bu diyorsun. Seni ayağa kaldıracak olan en güzelidir. Kalkmadan önce en dibe itmiş olsa bile.
Unutacaksın bunları. Sana ne yapıldığına değil sana ne öğrettiğine bakacaksın. Ama korkarak kaçarak değil. Gerçekten bakacaksın. Suçlamanın yönü mü değişti, yerini başka bir şeye mi bıraktı?