Umarım herkes birbirinin “insan” tarafıyla ilgilenmeyi bir gün gerçekten öğrenir çünkü biz bu yüzden birbirimizi diğerlerinin gördüğünden farklı görebildik.
Sayfa 130Kitabı okudu
Özel okul ve devlet okulu arasındaki gözle görülür bir fark var. Yani aynı sınav için mücadele eden ama ciddi anlamda farklılık gösteren bir eğitimle yetiştirilen öğrencileriz biz. Ama bundan kime ne, değil mi? Nasılsa yetişkinlerin kalıplaşmış cümleleri hazır. "Yapan her şekilde yapar." Peki ama nereye kadar? Haksız bir rekabetin olduğunu bildiğimiz bir yarışa girmek için sahiden de sanıldığından daha büyük bir heves gösterebilir miyiz? Yanlış giden bir şeyler olduğunu görerek, gerçekten de elimizden gelen her şeyi fazlası ile yapabilir miyiz? Diyelim ki çok zorlandık, uğraştık ve yapabildik; bu süreçte benliğimiz, kişiliğimiz ne kadar hasar görecek? Bunu göre göre haksızlığa göz yummak zorunda mıyız? Acaba yetişkinler yakınmalarımıza aynı cümleler ile cevap verecekleri yerde, yakındığımız sorunları ortadan kaldırmaya çalışsalar daha iyi olmaz mı?
Sayfa 116Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Biri aize sesinizin guzel koktuğunu soylerse lutfen ona deliymiş gibi bakmayın.
"Ses koklanmaz," demek size ne kazandıracak ? Neden hayatta bu tip katı kurallarımız olsun? Neden hepimiz sistematik şekilde aynı olalım?
Sayfa 97Kitabı okudu
Başkasının seni anlamaması o kadar da önemli değildir fakat ailen anlamıyorsa esas soru orda başlar.
Sayfa 71Kitabı okudu