Yerdeniz serisinin fantastik kurgu edebiyatının alamet-i farikalarından biri haline getiren unsurlardan biri de, Le Guin'in karakterlerin ağzından okuyucuya sunduğu inanılmaz özdeyişler. Çevik Atmaca ile birlikte çıktığınız yolculukta, eğer kendinizi kaybetmiş bir şekilde veya bir boşlukta hissediyorken başlamışsanız bu kitaba, sizi sadece eğlenceli bir fantastik kurgu dünyası sunmakla kalmayıp, aynı zamanda kendinizi iyileştirmek için iyi bir yol gösterici olabilir. İnsanın korkularının üstüne gitmesini ve bunu yaparken, korkusunun kendinden bir parça olduğunu unutmaması gerektiğini böyle süslü bir masaldan daha güzel bir şekilde anlatabilmek sanıyorum mümkün olmazdı. Kısa bir karşılaştırma yapacak olursak; Salvatore'nin karakteri Drizzt'te, zaman zaman bilgece konuşan, insanı hayran bırakan bir derinlikte yürüyebilirken, efsanesi ve kitaplarının büyük bir çoğunluğu onun savaşlarının ayrıntılarına ve savaşçılığının birinci sınıflığına ayrılmış bir aksiyon hikayesi. Ejderha Mızrağı serisinde o kadar farklı ve çok fantastik öge var ki, bir yerden sonra bazı karakterler için, bazı kurgular kendini tekrarlar. Ancak Yerdeniz serisinde farklı bir kumaş, farklı bir duygu ve farklı bir doku var. Arka arkaya okumak istemeseniz de, sizi bırakmayan bir seri mesela. Bir kitaptan diğerine geçişte aradaki zaman dilimi ne olursa olsun Le Guin'in hikayeyi sizin kafanıza nasıl kazıdığınıza hayret edebilirsiniz.
