Bir insanın yerine bir başkasını konulmasının olanaksızlığını kavradığı zaman, bu, kişinin, o insanın varoluşuna yönelik sorumlulugunu olası kılar. Kendisini sevecenlikle bekleyen bir insana ya da tamamlamamış bir işe yönelik sorumluluğunun bilincine varan kişi, yaşamı kesinlikle bir yana istemeyecektir. Varoluşunın “nedenini” bilecek ve hemen her “nasıl”a dayanabilecektir.